دلنوشته‌ای برای او
جمعه ارديبهشت ۳ ۱۳۹۵، ۱۰:۱۴ ق.ظ
میخوام از یه بی معرفتی بگم، از بی معرفتی خودمو امثال خودم :
ماها شیعه ایم اما شیعه یعنی "پیرو" ماها کجای زندگیمون پیرو امامونیم؟ چقدر برا ظهور آقامون تلاش کردیم؟ چقدر میشناسیمش؟ هی دعای فرج میخونیم اما چیکار کردیم برا فرجش؟ امام ما شده غریب آخرالزمان، اونقدر غریب که حتی شیعه‌هاش یادشون رفته هست، امید داره یه روزی بیاد، هی از نامردی مردم کوفه میگیم، از بدیشون، ازاین ک چرا امام حسینو تنها گذاشتن، حالا خودمون داریم با امام زمانمون چیکار میکنیم؟ تنهاش گذاشتیم وقتی اونقدر از دینش فاصله گرفتیم که اگه بیاد ممکنه دینشو نشناسیم.کاش اول دینمونو ، امامونو بشناسیم بعد دعای فرج بخونیم.
یا ابن الحسن نامهربانی این روزهایمان را ببخش!
با تشکر از بازدیدکننده‌ی محترم « ویریا » بابت ارسال این دلنوشته.
