عافیت‌سوزی

سلام و عرض ادب. انشااله که خوب و سلامت باشید. مطلبی رو راجع به زبان انگلیسی برای یکی از دوستان فرستادم مایل بودم برای شما هم که همیشه دانشجویان رو به مطالعه و پیگیری دروس علمی از جمله زبان خارجه ترغیب می فرمایید هم بفرستم.عذرخواهی می کنم اگر متن کمی صریح و بی پرده است. . قبل از هرچیز بایستی عرض کنم بنده دانش و صلاحیت نقد وضعیت زبان انگلیسی خصوصا در اماکن علمی را ندارم. اما از اونجایی که شما همیشه لطف دارید به بازدیدکنندگان ، من هم به خودم اجازه دادم نقد و نظری هرچند کوتاه و شاید نادرست داشته باشم.  به یاد دارم یکی از بازدیدکنندگان محترم وبلاگ تان از وضعیت بهتر زبان انگلیسی در بین کشورهای همسایه نسبت به کشور ما نظر داده بودند و شما پاسخ داده بودید. متاسفانه پست مورد نظر رو پیدا نکردم تا همونجا نظر خودم رو برای شما ارسال کنم.ناچار ذیل این پست قرار دادم.  در چند روز گذشته در رسانه ها دیدم که آقای رئیس جمهور آموزش زبان انگلیسی در مدارس کشور را نقد کرده اند. با شنیدن این نوع نقدها از مقامات محترم، تنها یک سوال در ذهنم شکل می گیرد و آن اینکه به راستی فرزندان ما و یا خود ما چرا باید زبان انگلیسی یاد بگیریم؟ آنان و ما چه نیازی به یادگیری زبان داریم؟. بنده گمان می کنم اگرچه نسبت به سالیان گذشته از مهجوریت زبان انگلیسی کاسته و اهمیت  اون روز به روز افزایش پیدا می کنه، اما کما فی السابق ، این زبان به دلایل مختلف همچنان مهجور و حتی می توان گفت مطرود واقع می شه.قبلا نوشته ای از یکی از اساتید کشور برای شما فرستادم با عنوان :( چرا من بدبخت عالمم؟) 

همان قسمت از نوشته ، که به خط تولید انسان جدید، در سال 57 اشاره دارد، به نظر من مهم ترین و اصلی ترین دلیل کمرنگ شدن زبان انگلیسی و اهمیت اون در کشورمون هست.زمانی که شما به فیلم ها و تصاویر و مصاحبه هایی که اغلب اوقات از صدا و سیما پخش می شود دقت کنید ، می بینید که مردم عادی ،و همین مردم کوچه بازار به راحتی با خبرنگاران کشورهای خارجی به زبان انگلیسی صحبت ، و شرح حالی از ماجرا و اتفاقات رخ داده رو روایت می کنند! که برای خود من بشخصه بسیار جالب و تعجب برانگیز بود، اشخاصی که مشخص بود دست کم نیمی از اون ها هیچ وقت به سمت دانشگاه و تحصیلات عالیه نرفته اند چگونه بهتر از مثل منی که چندین و چند سال در مدارس و دانشگاه های مختلف زبان خوانده ام و اوقات زیادی را به بازی های رایانه ای و  دیدن فیلم های هالیوودی با زبان اصلی گذرانده ام بهتر و راحت تر صحبت می کنند!

اما واقعا چطور شد که زبان انگلیسی و اهمیت اون در کشور ما رفته رفته رخت بربست و کار به جایی رسیده که رتبه ی اول آزمون دکتری در یکی از زشته های پررقابت کشور ما با کلی افتخار اسم و کارنامه اش در یکی از سایت های داخلی منشتر می شود و در قسمت مربوط به زبان انگلیسی عدد صفر ( یا سفید) خودنمایی می کند؟!!!!!!

آیا خروج خیل عظیمی از دانشجویان آمریکایی که اگر اشتباه نکنم حدود صدهزار یا بیش تر در زمان انقلاب 57 و اتباع خارجی از کشور رو می تونیم یکی از دلایل کم رنگ شدن یادگیری زبان در کشور تلقی کرد؟!

آیا زبان انگلیسی به دلیل اینکه زبان اصلی دشمن بزرگ و کفار(اعم از اهل کتاب و غیر کتابی و...) بود در حاشیه قرار گرفت و نادیده پنداشته شد؟! 

بشخصه فکر می کنم تعمدا زبان انگلیسی کم رنگ تلقی شد و در حاشیه قرار گرفت و در مقابل زبان عربی به عنوان زبان دین رسمی در کتب آموزشی در اکثر مقاطع تحصیلی و همچنین قانون اساسی نگاشته شد.

به یاد دارم که یکی از اساتید زبان در دانشگاه به ما گفت: اگر زبان انگلیسی از دوران ابتدایی و به شکل مهم تری به شما آموزش داده می شد ، الان وضعیت زبان اکثریت به این فضاحت نبود!

که دانشجویان دوره ی دکتری ما بعضا حتی ساده ترین کلمات زبان رو هم بلد نیستند و نمی تونن تلفظ کنند در حالیکه اگر شما از یک بچه در یکی از کشورهای آفریقایی بپرسید می داند کلمه ی مثلا کوه ، 

mountain

می شود !

به هر حال ، همانطور که خدمتتون عرض کردم بنده صلاحیت و دانشی برای نظردهی و نقد وضعیت ضعیف  آموزشی و تحصیلی خصوصا در ارتباط با زبان خارجه ندارم اما اگر بنده صلاحیتی به عنوان شخصی که دانشجویان دکتری را تایید یا رد صلاحیت می کند داشتم ، هرگز و هرگز حاضر نمی شدم دانشجویی را وارد بالاترین سطح تحصیلات تکمیلی کنم در حالیکه مهم ترین درس مربوط به این دوره را صفر زده و یا سفید گذاشته باشد. 

به نظر می رسد سیاست ها کماکان به سمت بومی کردن پیش می رود ، و زبان انگلیسی هم به عنوان زبان نفوذی جامعه ی بین الملل در اینجا محبوبیت و مقبولیتی نخواهد داشت ! اما به راستی آیا می توان از نفوذ زبان انگلیسی آن هم در وضعیت امروز و گسترش تکنولوژی و فراگیری ارتباطات جلوگیری کرد و یا جایگزینی بهتر از زبان انگلیسی پیدا و یا  زبان انگلیسی را هم بومی کرد؟!!!