جشن فارغ التحصیلی
تعداد بسیار زیادی از دانشجویان در ایام تحصیل: اَی استاد میشه کلاسو تشکیل ندی؟ اَی استاد میشه زودتر تعطیل کنی؟ اَی استاد میشه امتحانو آسون بیاری؟ اَی استاد میشه نمره بدی؟
تعداد بسیار زیادی از دانشجویان پس از فارغ‌التحصیل شدن با ارفاقات زیاد و در حالی که اساتید میگن بابا ولشون کن یه نمره‌ای به اینا بدیم برن فقط، در حالی که طلبکاری از چشم و گوش و زبونشون داره میزنه بیرون: نهههههه، فک کردی الکیه، 5 ساله ما داریم زحمت می‌کشیم و خووووووون دل میخوریم، باااااااید برامون جشن فارغ التحصیلی بگیرید و توشم پررررررر باشه از ساز و دهل و رِنگ و رقاصی. مگر کم چیزیه. ما؟ (در حالیکه اشک داره توی چشماشون دو دو میزنه) ما زحححححمت کشیدیم، ما مرزهای علم رو تکون دادیم، یه جلسه شادی و ساز و دهل حقمون نیست ینی؟
⭕️ نتیجه‌ی اخلاقی: کاش دانشجویان به همون اندازه که روی جشن فارغ التحصیلی و وجود ساز و دهل توش تاکید میکنن و تعصب میکشن، اسائه ادب نمی‌کنم بگم به همون اندازه، لااقل ده یک، بلکه صد یکش روی درس خوندن و زحمت کشیدن براش تعصب می‌کشیدن.
نمیشه به کسی که درس میخونه بگی نرقص هیچوقت و به کسی که میرقصه بگی درس نخون
در رابطه با مکانش هم بله اگر کسی در حین اینکه استاد داره تدریس میکنه یه دفعه پاشه اهنگ بذاره حرکات موزون کنه دردسره و غلط
ولی وقتی که تو سالن همایشی یا جاهایی از این دست برنامه ای دارن و عرف ماجرا در کل دانشگاه ها اینه که اهنگ و شادی ای هم باشه غلط و دردسر ساز نیست.