در محضر قرآن (40) :این دو آیه چه زیبا وصف حال ما را بیان کرده است !
پنجشنبه مرداد ۱۵ ۱۳۹۴، ۰۶:۲۵ ب.ظ
- فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ
- امّا انسان (آن انسانی که در پرتو ایمان عقل و خردش رشد نیافته است, و شخص خود را مقیاس همه چیز می‌پندارد) همین که پروردگارش او را بیازماید و برای این کار او را بزرگی ببخشد و بدو نعمت بدهد, خواهد گفت: پروردگارم مرا بزرگوار و گرامی و محترم و مکرم دیده است! (و این عزّت و نعمت, حق من و شایسته‌ی من است) .
- [[«فَأَمَّا الإِنسَانُ»: شأن خدا چنان بود که گذشت, و امّا حال انسان . مراد انسان کافر یا سست ایمان و سست باور است (نگا: مؤمنون / 55 و 56, معارج / 19 - 22) . «إِبْتَلاهُ»: او را آزمایش کرد (نگا: انبیاء / 35) . «أَکْرَمَهُ»: سَروریش بخشید و بزرگیش داد . بدو جاه و مقام و قدرت و قوّت داد . «نَعَّمَهُ»: بدو نعمت و ثروت داد . دارا و ثروتمندش کرد . «أَکْرَمَنِی»: مرا گرامی و بزرگوار کرده است و شایسته احترام و اکرام دیده است . یکی از معانی باب افعال, چیزی یا کسی را بر صفتی دیدن است (نگا: گنجینه صرف) . یعنی چنین فردی, جاه و مقام و ثروت و نعمت را نشانه عزّت و کرامت ذاتی خود در نزد پروردگار می‌شمارد و خویشتن را در خور چنین تفضّلی می‌داند . ]]
- وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ
- و امّا زمانی که پروردگارش او را بیازماید و برای این کار روزی او را تنگ و کم نماید, خواهد گفت: پروردگارم مراخوار و زبون داشته است (و با فقر و فاقه, ذلیل و حقیرم نموده است) .
- [[«قَدَرَ»: تنگ کرد . کم کرد (نگا: رعد / 26, قصص / 82, اسراء / 30) . «أَهَانَنِی»: به من اهانت کرده است . خوار و ناچیزم داشته است . ]]
- سوره‌ی فجر :آیات 15 و 16.
- این دو آیه ، آیات منتخب از صفحه‌ی 593 ، از قرآن ، ب خط عثمان طه است.
