در محضر قرآن (62) : خدا قوم و خویشی‌ای با کسی نداره !
يكشنبه شهریور ۸ ۱۳۹۴، ۰۶:۰۲ ق.ظ
- وَ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
- می‌گویند: (هر چند هم گناهکار باشیم) آتش جز چند روز معدودی گریبانگیرمان نمی‌گردد! بگو: آیا از جانب خدا پیمان گرفته‌اید و (چون) خدا هرگز خلاف وعده‌اش عمل نمی‌نماید (اطمینان یافته‌اید)؟ یا این که چیزی به خدا نسبت می‌دهید که از آن بی‌خبرید (و دروغی بیش نیست)؟
- [[«لَن تَمَسَّنَا»: هرگز به ما نمی‌رسد . «أَیَّاماً مَّعْدُودَةً»: چند روز قابل شمار . مدّت کمی . ]]
- They have said, "Hell fire will never harm us except for just a few days . " (Muhammad), ask them, "Have you made such agreements with God Who never breaks any of His agreements or you just ascribe to Him that which you do not know
- سوره‌ی بقرة : 80.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 12 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ
پس چون آنچه را که بدان پند داده شده بودند فراموش کردند درهاى هر چیزى [از نعمتها] را بر آنان گشودیم تا هنگامى که به آنچه داده شده بودند شاد گردیدند ناگهان [گریبان] آنان را گرفتیم و یکباره نومید شدند
and when they had forgotten that with which they have been admonished, we opened the gates of everything to them, until just as they were rejoicing in what they were given, we suddenly seized them and they were in utter despair.
انعام، آیه ی 44.