در محضر قرآن (88) : حکم مهر المتعه در قرآن
پنجشنبه مهر ۲ ۱۳۹۴، ۱۰:۰۵ ب.ظ
- لَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ
- اگر زنان را قبل از آمیزش جنسی و تعیین مَهر (به عللی) طلاق دهید, گناهی بر شما نیست (و در این موقع) آنان را (با هدیّه‌ای مناسب حال خود) بهره‌مند سازید . آن کس که توانائی (مالی) دارد, و آن کس که توانائی (مالی) ندارد, به اندازه‌ی خودش, هدیّه‌ای شایسته (و مناسب حال دهنده و گیرنده) می‌پردازد, و این (پرداخت هدیّه) بر نیکوکاران الزامی است .
- [[«مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ»: اگر یا مادام که با آنان آمیزش جنسی انجام نداده باشید . واژه (مَا) می‌تواند شرطیّه باشد . یعنی: إِن لَّمْ تَمَسُّوهُنَّ . یا زمانیّه باشد . یعنی: مُدَّةَ لَمْ تَمَسُّوهُنَّ . «فَرِیضَةً»: صداق . مهریّه . «مَتِّعُوهُنَّ»: بدانان متاع دهید . متاع و مُتعه, به معنی هدیّه‌ای است که شوهر بعد از طلاق به همسر مطلّقه خود می‌دهد . دادن آن به همسر مطلّقه‌ای که با او نزدیکی زناشوئی نشده و مهریّه‌ای برای وی قبلاً معیّن نگشته است واجب است, و دادن آن به زنان مطلّقه دیگر مستحبّ است . «مُوسِعِ»: دارا . ثروتمند . «مُقْتِر»: نادار . تنگدست . «قَدَر»: اندازه توان . «مَتَاعاً»: بهره‌مند ساختن . اسم مصدر است و به جای تمتیع به کار رفته است و مفعول مطلق است . تقدیر آن چنین است: مَتِّعُوهُنَّ مَتَاعاً: «حَقّاً»: ثابت و پابرجا . (بِالْمَعْرُوفِ) صفت اوّل (مَتَاعاً) است, و (حَقّاً) صفت دوم آن است . یا این که (حَقّاً) مفعول مطلق بشمار است و تقدیر آن چنین است: حَقَّ ذلِکَ حَقّاً . ]]
- سوره‌ی بقرة : 236.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 38 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
قَالَ الْمَلأُ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاکَ فِی سَفَاهَةٍ وِإِنَّا لَنَظُنُّکَ مِنَ الْکَاذِبِینَ
اشراف کافر قوم او گفتند ما تو را در سفاهت (و نادانی و سبک مغزی) میبینیم و ما مسلما تو را از دروغگویان میدانیم.
the disbelieving assembly of his nation said: 'we see you in foolishness, and think that you are of the liars. '
اعراف، 66