در محضر قرآن (94) : اگه کار نیکی می‌کنیم با منت گذاشتن خرابش نکنیم !
پنجشنبه مهر ۹ ۱۳۹۴، ۰۲:۵۹ ق.ظ
- یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذَىٰ کَالَّذِی یُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا ۖ لَا یَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَیْءٍ مِمَّا کَسَبُوا ۗ وَ اللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ
- ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بذل و بخششهای خود را با منّت و آزار, پوچ و تباه نسازید, همانند کسی که دارائی خود را برای نمودن به مردم, ریاکارانه صرف می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان ندارد . مَثَل چنین کسی همچون مَثَل قطعه سنگ صاف و لغزنده‌ای است که بر آن (قشری از) خاک باشد (و بذرافشانی شود), و باران شدیدی بر آن ببارد (و همه‌ی خاکها و بذرها را فرو شوید) و آن را به صورت سنگی صاف (و خالی از هر چیز) برجای گذارد . (چنین ریاکارانی) از کاری که انجام داده‌اند سود و بهره‌ای برنمی‌گیرند, و خداوند گروه کفرپیشه را (به سوی خیر و صلاح) رهنمود نمی‌نماید .
- [[«صَدَقَاتِ»: بذل و بخششها . احسان و نیکیها . «رِئَآءَ»: ریا . ظاهرفریبی . منصوب است چون مفعولٌ‌له, یا حال است و به معنی: مُرائی . «صَفْوَان»: سنگ بزرگ صاف و لغزنده . «وَابِلٌ»: باران تند . رگبار باران . «صَلْداً»: سخت و لغزنده وبدون گرد و غبار . ]]
- سوره‌ی بقرة : 264.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 44 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
وَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ
و ساحران (همگی) به سجده افتادند.
and the sorcerers prostrated themselves,
اعراف. 120