در محضر قرآن (100) : افرادی که دلشون درد می‌کنه حتا از قرآن هم وسیله‌ای می‌سازن واسه گریز از دین ! بقیه‌ی چیزا ک دیگه جای خود دارد !
سه شنبه مهر ۱۴ ۱۳۹۴، ۱۱:۰۲ ب.ظ
- هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَ أُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ ۗ وَ مَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ
- او است که کتاب (قرآن) را بر تو نازل کرده است . بخشی از آن, آیه‌های «مُحْکَمَات» است (و معانی مشخّص و اهداف روشنی دارند و) آنها اصل و اساس این کتاب هستند, و بخشی از آن آیه‌های «مُتَشَابِهَات» است, (و معانی دقیقی دارند و احتمالات مختلفی در آنها می‌رود) . و امّا کسانی که در دلهایشان کژی است (و گریز از حق, زوایای وجودشان را فرا گرفته است) برای فتنه‌انگیزی و تأویل (نادرست) به دنبال متشابهات می‌افتند . در حالی که تأویل (درست) آنها را جز خدا و کسانی نمی‌دانند که راسخان (و ثابت‌قدمان) در دانش هستند . (این چنین وارستگان و فرزانگانی) می‌گویند: ما به همه‌ی آنها ایمان داریم (و در پرتو دانش می‌دانیم که محکمات و متشابهات) همه از سوی خدای ما است . و (این را) جز صاحبان عقل (سلیمی که از هوی و هوس فرمان نمی‌برند, نمی‌دانند و) متذکّر نمی‌شوند .
- [[«مُحْکَمَاتٌ»: آیه‌های متقن و واضحی که همگان می‌توانند به معانی و تفسیر آنها پی ببرند و در فهم آنها دچار اشتباه و التباس نشوند . «أُمُّ الْکِتَابِ»: اصل و اساس قرآن و مرجع احکام حلال و حرام و کلید مشکلات و مجملات . «مُتَشَابِهَاتٌ»: آیاتی که مشکل و قابل تأویل بوده و معانی کاملاً واضح و روشنی ندارند و چون محتمل مفاهیم و اوجه زیادی هستند, قاطعانه نمی‌توان آنها را تفسیر و تبیین کرد . از قبیل: حروف مقطّعه, هنگامه رستاخیز, چگونگی روح, مجملات قرآن, صفات‌یزدان, و . . . «زَیْغٌ»: انحراف از حق . کج‌روی . «إِبْتِغاء»: خواستن . طلبیدن . «فِتْنَة»: برگرداندن از دین . کفر و شرک (نگا: بقره / 191 و 217 . . . ) . «تَأْوِیل»: واژه (تأویلِ) نخستین به معنی تحریف و تفسیر نادرست, و دومی به معنی تفسیر صحیح و تبیین متشابهات در حدود توان بشری است . «الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ»: دانشمندان زبردست و فرزانه . «رَاسِخُونَ»: عطف بر (اللهُ) است و ضمیر (هُ) در (تَأْویلَهُ) به (مَا) یعنی متشابه برمی‌گردد . «کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا»: هر یک از محکم و متشابه, از سوی پروردگارمان نازل شده است و ممکن نیست برخی از آن مخالف برخی دیگر باشد . ]]
- سوره‌ی آل عمران : 7.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 50 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
