در محضر قرآن (103) : دوستی با کافران فقط از باب تقیه مجاز است ؛ نه بیشتر !
جمعه مهر ۱۷ ۱۳۹۴، ۰۶:۳۰ ب.ظ
- لَا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ
- مؤمنان نباید مؤمنان را رها کنند و کافران را به جای ایشان به دوستی گیرند, و هر که چنین کند (رابطه‌ی او با خدا گسسته است و بهره‌ای) وی را در چیزی از (رحمت) خدا نیست - مگر آن که (ناچار شوید و) خویشتن را از (اذیّت و آزار) ایشان مصون دارید و (به خاطر حفظ جان خود تقیه کنید) - و خداوند شما را از (نافرمانی) خود برحذر می‌دارد و بازگشت (همگان) به سوی او است .
- [[«مِن دُونِ»: به جای . «فَلَیْسَ مِنَ اللهِ فِی شَیْءٍ»: بهره‌ای از دین خدا ندارد, و بسی دور از رحمت او است (نگا: مائده / 51) . در اینجا مضاف پیش از (اللهِ) حذف شده است که (دین) یا (ثَواب) یا (رَحْمَة) است . «إِلاّ أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً»: مگر این که از اذیّت و آزارشان بترسید که در این صورت میتوانید با آنان در ظاهر دوستی ورزید, بدان اندازه که دفع ضرر گردد (نگا: نحل / 106) . «تُقَاة»: پرهیز کردن و خویشتن را محفوظ داشتن . اصل آن (وُقَیَة) است و واو به تاء, و یاء به الف تبدیل شده است . مفعول مطلق است . «یُحَذِّرُکُمُ اللهُ نَفْسَهُ»: خدا شما را از عقاب و عذاب خود برحذر می‌دارد . مضاف پیش از (نَفْسَهُ) حذف شده است که (عِقَاب) است . ]]
- سوره‌ی آل عمران : 28.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 53 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
