در محضر قرآن (104) : آفرین بر چنین بانوانی
شنبه مهر ۱۸ ۱۳۹۴، ۱۰:۳۸ ب.ظ
- فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَ کَفَّلَهَا زَکَرِیَّا ۖ کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّىٰ لَکِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ
- خداوند, او (یعنی مریم) را به طرز نیکوئی پذیرفت, و به طرز شایسته‌ای (نهال وجود) او را رویانید (و پرورشش داد), و زکریّا (شوهر خاله‌ی او) را سرپرست او کرد . هر زمان که زکریّا وارد عبادتگاه او می‌شد, غذای (تمییز و زیادی) را در پیش او می‌یافت . (باری) به مریم گفت: این از کجا برای تو می‌آید؟! گفت: این از سوی خدا می‌آید . خداوند به هرکس که بخواهد بی‌حساب و بی‌شمار روزی می‌رساند .
- [[«تَقَبَّلَ»: پذیرفت . «أَنبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً»: او را به زیباترین وجه تربیت کرد و به بهترین صورت محافظت و مراقبت نمود . (نَبَاتاً) مفعول مطلق است . «کَفَّلَهَا زَکَرِیَّا»: زکریّا را سرپرست مریم کرد . «أَنَّی»: از کجا؟]]
- سوره‌ی آل عمران : 37.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 54 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
