در محضر قرآن (121) : خداست ک با ایمان ب ما منت گذاشته ؛ بابت مسلمون بودن سرِ خدا منت نذاریم !!!
سه شنبه آبان ۵ ۱۳۹۴، ۰۹:۲۷ ب.ظ
- لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ
- یقیناً خداوند بر مؤمنان (صدر اسلام) منّت نهاد و تفضّل کرد بدان گاه که در میانشان پیغمبری از جنس خودشان برانگیخت . (پیغمبری که) بر آنان آیات (کتاب خواندنی قرآن و کتاب دیدنی جهان) او را می‌خواند, و ایشان را (از عقائد نادرست و اخلاق زشت) پاکیزه می‌داشت و بدیشان کتاب (قرآن و به تبع آن خواندن و نوشتن) و فرزانگی (یعنی اسرار سنّت و احکام شریعت) می‌آموخت, و آنان پیش از آن در گمراهی آشکاری (غوطه‌ور) بودند .
- [[«بَعَثَ»: برانگیخت . فرستاد . «یَتْلُو»: می‌خواند . در رسم‌الخطّ قرآنی الف زائدی به دنبال دارد . «یُزَکِّیهِمْ»: از عقائد تباه و رفتارهای نابهنجار پاکشان می‌دارد . «الْکِتَاب»: قرآن مجید . «الْحِکْمَة»: سنّت مطهّره . ]]
- سوره‌ی آل عمران : 164.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 71 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
