در محضر قرآن (135) : روزی میرسه ک از خدا میخایم ما رو با خاک یکسان کنه !
چهارشنبه آبان ۲۰ ۱۳۹۴، ۱۲:۳۶ ق.ظ
- یَوْمَئِذٍ یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ عَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّىٰ بِهِمُ الْأَرْضُ وَ لَا یَکْتُمُونَ اللَّهَ حَدِیثًا
- در آن روز (که چنین کارهائی به وقوع پیوندد) کسانی که کفر را برگزیده و از فرمان پیغمبر سر بر تافته‌اند, دوست می‌دارند که کاش (همان گونه که مردگان را در خاک دفن می‌کنند و خاک بر پیکرشان می‌ریزند, ایشان را نیز در دل خاک دفن می‌کردند و) زمین (مزار ایشان) را بر روی آنان صاف می‌کردند (و همچون مردگان در خاک پنهان می‌شدند و چنین شرمندگی و درد و رنجی را نمی‌دیدند . در آن روز آنان) نمی‌توانند (کردار یا) گفتاری را از خدا پنهان سازند .
- [[«لَوْ تُسَوَّی بِهِمُ الأَرْضُ»: کاش زمین بر روی آنان صاف می‌شد! کاش می‌شد زمین از هم بشکافد و آنان را ببلعد و دوباره به هم برآید! کاش همچون زمین خاک بودند و از عقاب و عذاب می‌رستند!]]
- سوره‌ی نساء : 42.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 85 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
- متعلق ب روز سه‌شنبه نوزدهم.
