در محضر قرآن (139) : در مواقع لزوم ، آدم نباید از جنگیدن و کشته شدن حتا هراسی داشته باشه !
دوشنبه آبان ۲۵ ۱۳۹۴، ۱۲:۰۵ ق.ظ
- وَ لَوْ أَنَّا کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِیَارِکُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِیلٌ مِنْهُمْ ۖ وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا یُوعَظُونَ بِهِ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبِیتًا
- و اگر ما (با تعیین تکلیفات طاقت‌فرسائی همچون جهاد مستمر) بر آنان واجب می‌کردیم که (در راه خدا, خود را در معرض تلف قرار داده و) خویشتن را بکشید, و یا این که (برای جهاد ترک یار و دیارتان کنید و) از سرزمین خود بیرون روید, این کار را جز گروه اندکی از آنان انجام نمی‌دادند (و اطاعت فرمان نمی‌کردند) . و اگر اندرزهائی را که به آنان داده می‌شد انجام می‌دادند (و دستور را به کار می‌بستند, در دنیا و آخرت) برای آنان بهتر بود و (ایمان) ایشان را پابرجاتر می‌کرد .
- [[«أُقْتُلُوا أَنفُسَکُمْ»: خویشتن را بکشید . مراد این که در راه خدا جهاد کنید و خود را به کشتن دهید و دشمنان همنوع خود را بکشید . «تَثْبِیتاً»: پابرجا و استوار کردن . ]]
- سوره‌ی نساء : 66.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 89 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
- متعلق ب روز شنبه ، بیست و سوم.
