فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَأَىٰ کَوْکَبًا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّی ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِینَ
(از جمله) هنگامی که شب او را در برگرفت (و تاریکی شب همهجا را پوشاند) ستارهای (درخشان به نام مشتری یا زهره) را دید (بر سبیل فرض و إرخاءالْعِنان) گفت: این پروردگار من است! امّا هنگامی که غروب کرد (برای ابطال عقیدهی ستارهپرستان موجود در آن محیط) گفت: من غروبکنندگان را دوست نمیدارم (و به عبادت چیزهای تغییرپذیر و زوالپذیر نمیگرایم).
[[«جَنَّ عَلَیْهِ»: او را فرا گرفت. «اَفَلَ»: غروب کرد. «اْلآفِلِینَ»: غروبکنندگان.]]
سورهی الأنعام : 76.این آیه ، آیهی منتخب از صفحهی 137 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
متعلق ب روز جمعه ، یازدهم.
لعب و بازى. (کودکى)
لهو و سرگرمى. (نوجوانى)
زینت و خودآرایى. (جوانى)
تفاخر و فخرفروشى. (میانسالى)
تکاثر و ثروت اندوزى. (کهنسالى)
آرى، دنیا وسیله است نه هدف، چنانکه در دعاى ماه شعبان مىخوانیم: «و لا تجعل الدنیا اکبر همّنا» خدایا دنیا را هدف برتر ما قرار مده.