در محضر قرآن (194) : یکی از آیات متعددی که دلالت بر قاعده‌ی قُبحِ عِقابِ بلابیان می‌کند
جمعه دی ۱۸ ۱۳۹۴، ۱۲:۲۷ ق.ظ
- ذَٰلِکَ أَنْ لَمْ یَکُنْ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ
- این (ارسال رسل) به خاطر آن است که پروردگارت هیچ گاه مردمان شهرها و آبادیها را به سبب ستمهایشان هلاک نمی‌کند، در حالی که اهل آنجا (به سبب نیامدن پیغمبران به میانشان و نبودن راهنمایان و عدم تبلیغ مبلّغان، از حق) غافل و بی‌خبر باشند.
- [[«لَمْ یَکُنْ ... بِظُلْمٍ»: خدا کسی را به سبب ستمهایش مجازات نمی‌کند در حالی که.]]
- سورهی الأنعام : 131.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 144 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
- متعلق ب روز پنجشنبه ، هفدهم.
خدا را نسزد و مطابق لطف و موافق عقل نباشد که گروهی را پس از آنکه ( به اصول دین ) هدایتشان نموده ، ( در سایر احکام ) به حال نادانی واگذارد ( و یا به مخالفتشان عقاب کند ) تا آنکه آنچه را که باید از آن پروا کنند ( از واجبات و محرمات ) بر آنها روشن سازد همانا خداوند به همه چیز داناست.