نکات تستی جلد دوم کتاب قواعد عمومی قراردادها (2) - شماره‌ی 301 تا 303
7.طبق ماده‌ی 1212 صغیر ممیز می‌تواند تملک بلاعوض کند مثل قبول هبه، صلح بلاعوض و حیازت مباحات.
8. ملاک ماده‌ی 1212 را می‌توان به سایر عقودی که ملک یا حقی را به رایگان برای صغیر ممیز ایجاد می‌کند نیز تسری داد مثل وقف، حق انتفاع، ارتفاق و...
9.نفوذ عاریه‌ای که صغیر ممیز پذیرفته منوط به اذن ولی یا قیم است زیرا: با قبول عاریه صغیر ممیز امین قرار گرفته و در صورت نقص یا تلفی که ناشی از تعدی و تفریط او باشد مسؤول تلقی می‌شود در حالی که تملک رایگان یعنی صغیر حقی را به دست آورد بدون اینکه در برابر آن تعهدی پیدا کند.
10.صغیر ممیز می‌تواند برای پذیرفتن هبه و صلح رایگان به دیگری وکالت بدهد و همچنین وکالت دیگران را در تملک رایگان بپذیرد.
11.صغیر ممیز می‌تواند برای انجام تمام اعمال حقوقی وکالت ولی یا قیم را بپذیرد زیرا اولاً: این امر نشان‌دهنده‌ی تنفیذ اعمال او از سوی ولی یا قیم است. ثانیاً: عرف آن را می‌پذیرد. ثالثاً: حفظ نظم در معاملات آن را اقتضا می‌کند.
12. معیار تشخیص رشد (سفیه نبودن)، عرف است. مرجع تشخیص رشد هم قاضی دادگاه هست.
13.صرف مال در راه گناه، لزوماً به معنای سفاهت نیست؛ نیز اسراف در صرف مال در راه خیر می‌تواند نشانه‌ی سفاهت قرار گیرد.
14.سفاهت کیفیتی است نفسانی که باید خُلق و خوی شخص قرار گیرد. با یک عملِ سفیهانه، شخص، سفیه نمی‌شود.
15.اگر صغیر ممیز بدون اذن ولی یا قیم، خود را برای انجام کاری اجیر شخص دیگری کند (اجاره دادنِ عمل) ، این معامله ، غیرنافذ است.
فردا شب ب امید خدا در صورت بقای عمر نکات تستی شماره‌های 304 تا پایان 307 در وبلاگ قرار خواهد گرفت.
