به زمین رحم کنیم لطفن
من شخصاً هر وخ میرم سوپرمارکت چیزی بخرم، یه کیسه‌ی پارچه‌ای با خودم میبرم و به مغازه دار میگم پلاستیک نمیخام و اجناس خریداری شده رو میندازم توی همون کیسه‌ی پارچه‌ای خودم.
یه کیسه‌ی پلاستیکی کمتر هم خودش خیلیه.
وختی هم کیسه‌ی پارچه‌ای همرام نیس اون جنس رو میندازم توی جیبم یا میگیرم دستم میام خونه، باور بفرمایید اصلاً کار سختی نیست.
از اداهای روشنفکری و اینام بدم میاد، ولی فک کنید این زمین بیچاره، برای تجزیه یه کیسه‌ی پلاستیکی باید هفتصد سال، وخت صرف کنه، فقط به خاطر اینکه ما یه دونه پودر ماشین لباسشویی رو که میتونیم بگیریم توی دستمون، انداختیم توی پلاستیک آوردیم خونه.
نتیجه‌ی اخلاقی : نسل‌های بعدی هم آدمن والا!!!!
در ذیل مدت زمان تجزیه‌ی مواد مختلف در طبیعت رو مشاهده میفرمائید، به ترتیب از چپ به راست : قوطی کنسرو آلومینیومی، بطری پلاستیکی و بطری شیشه‌ای.
