عافیت‌سوزی

سؤال - آیا آن حضرت زن و فرزند دارد؟!

ج- مسأله ازدواج و داشتن اولاد آن حضرت، از مسایلى است که ندانستن آن مشکلى را به بار نمى آورد؛ زیرا از مسایل عقیدتى و اعتقادى نیست و نیز در این باره به طور قطع و یقین، نمى توان اظهار نظر کرد، امّا آن چه مى توان گفت، طبق روایات زیاد، آن حضرت تشابهى به انبیاء سلف دارد و به صورت طبیعى زندگى مى کند و داشتن اهل و عیال و اولاد براى آن حضرت را قوّت مى بخشد؛ زیرا در زمان غیبت، ظاهر نبودن و شناخته نشدن آن حضرت منظور است؛ نه بدون شناخت و حاضر نبودن. 

پس با قطع نظر از جنبه ملکوتى وجود شریف امام، او یک بشر و یک انسان است و مانند آباء کرام و اجداد طاهرینش و مانند سایر انبیا و اولیا علیهم السلام غریزه انسانى دارد و هیچ انسانى مبرّاء از غریزه جنسى نیست و هم چنین ازدواج یک اصل مسلّم براى هر انسان است و این کار یک سنّت مؤکّد در شریعت و تبعیّت از این سنّت را با آن همه تأکیدات و امتیازات، مورد تشویق قرار داده است و هم چنین «مجرّد» زیستن و «رهبانیت» پیشه ساختن را توبیخ و مذمّت نموده است. 

بنابراین به نظر صحیح نمى آید که حضرت قائم- عجّل اللَّه فرجه الشریف- این مدّت طولانى را بدون تأهّل مانده باشد و عقل و شرع نیز، به ما حکم مى کند که امام علیه السلام باید در عمل به شریعت اسلام، از همه پیش قدم تر باشد، امّا این که اولاد و عیالاتش در کجا و چگونه و تحت چه شرایطى زندگى مى کنند و به چه صورتى با مردم معاشرت دارند؟! سؤالاتى است که جوابش آسان نیست! امّا آن چه که به نظر قابل قبول مى آید، این است که آن‌ها نیز باتربیت صحیح خانوادگى در بطن همین جامعه به زندگى خود ادامه مى دهند. 

علاوه بر این، دعاهایى که براى سلامتى وجود مبارک امام علیه السلام و ذریّه اش، به ما مى آموزند که آن حضرت، مانند دیگر انبیا و رُسُلْ، در پشت پرده غیبت زندگى طبیعى دارد و نباید با برداشت اخلاقى و عاطفى و با فکر عامیانه، به زندگى آن حضرت از این جهت، جنبه ملکوتى داده و از مواهب الهى بى نصیب کرد. 

با این استدلال و دلایل دیگر، به نظر عاقلانه مى آید که عیال و اولاد داشتن «امام غایب عجل اللَّه تعالى فرجه» را بپذیریم و هیچ مشکلى هم پیش نمى آید و هم چنین با مسایل و تکالیف غیبت هیچ گونه منافاتى ندارد و بعید نیست که حضرت به طور ناشناس ازدواج نموده و اولاد ناشناسى هم داشته باشد و هر گونه صلاح بداند، عمل کند و بعید نیست پس از یکى دو پشت، مانند سادات دیگر به زندگیشان ادامه دهند بدون اینکه پدر یا پدر بزرگشان را آن گونه که هست بشناسند.

روایاتی هم در این زمینه وجود دارد که به جهت رعایت اختصار از ذکر آن خودداری می‌کنیم. 

[برگرفته از کتاب 111 پرسش و پاسخ درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) - محمد امینی گلستانی - صفحهٔ 48 تا 50]