عافیت‌سوزی

خلاصه‌ی استدلال این دانشجو در پایان برگه‌ی امتحانیش این بود که الان توی این اوضاع مملکت که گل و بلبل هست، توی بیکار، نشستی خون دانشجوا رو میکنی توی شیشه که چی بشه؟ اینم ما مدرک گرفتیم اصن کار هست که بریم سر کار؟ تو - ینی من - خیلی جدی گرفتی قضیه رو. بیخیال بابا، ما واسه وقت گذرونی و به اجبار اومدیم دانشگاه. حاصل بحث اینکه سخت نگیر، قبولمون کن بریم. بگذریم از اینکه این دانشجو اونقد خودمحور هست که خودش رو اصل تلقی کرده و چون خودش برای وقت گذرونی و به اجبار اومده دانشگاه، این رو تعمیم داده به همه‌ی دانشجویان و نوشته (دانشگاه اومدن ها برای وقت گذرونی و به اجبار هست) ینی این فقط من نیستم که اینجوری هستم، همه‌ی دانشجویان اینطور هستن :-| اعتماد به سقف کاذب. 

در پاسخ این استدلالات باید عرض کنم :

اولاً دانشجویان، تا وقتی مدرکشون رو نگرفتن از این استدلالات بیان میکنن، به محض اینکه مدرکشون رو به همین وضعیت و با ارفاقات بیجای برخی از اساتید محترم - بر اساس همین استدلالات که کار نیست و اینا - گرفتن، یه طوری توی جامعه وانمود می‌کنن که انگار اینا کاتوزیان و صفایی رو گذاشتن توی جیب چپشون و دولت حق اینا رو خورده و اگر کاری براشون گیر بیاد علم حقوق مملکت رو شخم میزنن. تا وقتی مدرک نگرفتن، استدلالشون همونه که توی پاراگراف قبل گفتم، همین که مدرک گرفتن دیگه خدا رَم بنده نیستن. دیدم که میگم. بگذریم از اینکه برخی از همین دانشجویانی که اینجور مدرک میگیرن بعد از گرفتن مدرک، با استفاده از پارتی و تبعیض، پست‌های کلیدی میگیرن و درسشون رو هم که بلد نبودن، سوار گرده‌ی مردم میشن و دیگه پایین بیا هم نیستن. یادشون هم میره که با چه وضعی و با چه معدلی مدرک گرفتن و هیچی هم از حقوق بلد نیستن. اینم دیدم که میگم.

ثانیاً بر فرض که هیچکدوم از امور فوق نباشه و دانشجو واقعاً برای وقت گذرونی میاد دانشگاه، در این صورت باید از کسی مثل من ممنون و متشکر باشه که ارفاق الکی نمی‌کنم و ایشون از درس میفته و مجبور میشه مدت بیشتری توی دانشگاه بمونه و این وقت گذرونی، بیشتر براش تمدید میشه :-| تازه اگر قبولش میکردم باید معترض میشد که چرا منو قبول کردی. 

ثالثاً اگر فرض کنیم دانشجو همونطور که گفته بر اساس اجبار اومده دانشگاه و هیچ علاقه‌ای به علم نداره، در این صورت پاسخ اینه که بجای اینکه بیاید چنگ در حلق من فرو کنید که چرا نمره نمیدی؟ باید برید و به اونی که اجبارتون کرده بیاید دانشگاه فشار وارد کنید که من دانشگاهِ زوری نمیرم. اگر زورتون به ایشون نمیرسه من چه گناهی کردم که باید الکی و فله‌ای نمره بدم.

در پایان باید بگم من از روی سَکَنات و رفتار برخی از دانشجویان، از قبل، میدونستم که قطعاً برخی از اونا برای وقت گذرونی و به اجبار میان دانشگاه، اما این اولین بار بود که یه دانشجو، انقد وقیحانه، اونم توی برگه‌ی امتحانیش این واقعیت رو می‌کوبید توی صورتم.