آداب معاشرت
بدست آوردن شماره تلفن استاد الان کار خیلی راحتیه. بخصوص که خیلی از استادا الان به هر دلیل، مجبورن بندگان خدا گروه‌های درسی رو در اپلیکیشن بدنام واتساپ تشکیل بدن و به دلیل تنظیمات احمقانه این اپلیکیشن، خودبخود، شماره‌‌شون میفته دست دانشجوا.
این به کنار. گیریم که شماره تلفن استاد رو گیر آوردید، ادب و احترام اقتضا می‌کنه فقط از همون راهی که اون استاد معین کرده باهاش در تماس باشید. مثلاً اگر گفته فقط ایمیل بزنید و شما خونه پدری و محله‌ی آبا و اجدادیش رو بلدید دلیل نمیشه برید در خونه‌ش و کارِتون رو راه بندازید، اگر گفته فقط در تلگرام پیام بدید و شما شماره‌ی اون استاد رو بلدید دلیل نمیشه در واتساپ پیام بدید یا از طریق خط تلفن پیامک بفرستید.
ممکنه بگید خب وقتی جواب نمیده و مام کارش داریم چکار کنیم؟ پاسخ اینه وقتی میرید در خونه‌ی کسی و باهاش کار دارید و او خونه نیست آیا صرف اینکه کار دارید دلیل میشه از دیوار خونه‌ی کسی بالا برید و برید نگاه کنید ببینید داخل خونه هست یا نیست و اگر نیست چرا نیست؟ خیر.
نهایتاً اگر خیلی کار ضروری باشه مثل اینکه مثلاً مهلت ثبت نمرات تموم شده و اگر معلم نمره رو وارد نکنه قبولی آزمون کارشناسی ارشد شما کأن لم یکن میشه - در این حد - شیوه‌ی مؤدبانه اینه که به مقامات دانشگاه انعکاس داده بشه، اونا دسترسی‌های بهتری به معلم دارن و کار رو انجام خواهند داد.
تماس با استاد یا هر کسی دیگه از طرقی که خودش معین نکرده و اجازه نداده تجاوز به حریم خصوصی اون آدمه. هر کسی ولو معلم باشه حق داره معین کنه از چه طریقی باهاش تماس گرفته بشه و پاسخ ندادن حق هر معلم هست مثل هر کسی دیگه. اگر هم کار، واجب هست عرض کردم از چه طریقی باید اقدام بشه.
ممکنه بگید کسی که معلم میشه پیه این چیزا رَم به تنش میماله. پاسخ اینه که خیر. معلم پیه اقتضائات ذاتی معلمی رو به تنش میماله نه اینکه حریم خصوصیش از بین بره و مدام مجبور باشه از هر طریقی پاسخ پیام‌های متوالی دانشجوا رو بده.
دانشجو میاد از طریق پیامک، اونم شماره‌ی شخصی من، سؤال میپرسه که من اگر فلان طور و بهمان طور کنم مدرکم نمیدونم چی میشه یا نه. اولاً شماره تلفن منو از کجا آوردی، ثانیاً کی بهت اجازه دادم پیامک بدی؟ ثالثاً حالا هم که پیامک دادی اول بپرس ببین از این طریق اصلاً دوس دارم جواب بدم من یا نه؟ نه اینکه نپرسیده و بیست و پنج :-/ سرت رو بندازی پایین، بگی سلام و شروع کنی توی پیامک سوالت رو بپرسی، این درست مث اینه که کسی دعوتت نکرده به خونه‌ش، تو سرت رو بندازی پایین، از دیوار خونه‌ش بری بالا، بری وسط پذیراییش بشینی و بگی سلام، اومدم مهمونی، حالتون خوبه؟
اینا رَم که گفتم اختصاص به معلم نداره. حتی با همکلاسی خودتونم میخواید ارتباط بگیرید اقتضای ادب و احترام اینه که از خودش بپرسید چطور من با شما ارتباط بگیرم؟ و فقط از همون شیوه‌ای که خودش میگه استفاده کنید و اگر هم گفت ارتباط با من نگیر یا به من پیام نده، موضوع همونجا تموم شده هست. نه اینکه برید به لطائف الحیل، شماره طرف رو گیر بیارید و بهش پیام بدید و با لحنی باهاش حرف بزنید انگار ارث پدرتون رو خورده.
اینا نشونه جَنَم و زرنگی نیست، نشونه بی ادبی هست متأسفانه و هر کسی این کارا رو بکنه چه ناآگاه باشه و چه آگاه باشه نشون میده که سطح شخصیتش در چه حدی هست.
الان من شماره تلفن استاد راهنمای خودمو دارم، استاد راهنما نزدیکترین استاد به دانشجو هست دیگه، میدونم تلگرام هم دارن ایشون، واتساپ هم دارن، اما چون خودشون فرمودن ایمیل، من به خودم اجازه نمیدم غیر از ایمیل از هیچ طریق دیگری به ایشون پیام بدم، ولو که ایمیلم دو هفته هم پاسخ داده نشه. فقط وقتی خود ایشون پیامک میدن من از طریق پیامک جواب میدم، تلفن هم که اصلاً میخام بزنم چهار ستون بدنم میلرزه و اونم فقط وقتی تلفن میزنم که قبلش از طریق پیامک از ایشون اجازه گرفته باشم.
اینا رَم برای خودتون میگم، چون وقتی این نکات رو رعایت نکنید طرف ممکنه اونقد از این تجاوز به حریم خصوصیش ناراحت بشه که به کلی در مقابلتون موضع بگیره و حسابی کارتون رو با مشکل مواجه کنه.
ببخشید مطلب طولانی شد خیلی.
سلام و عرض ادب خدمت استاد گرامی و بزرگوار جناب اقای شاهرخی ،امیدوارم حالتون خوب و دلتون شاد باشه .استاد با شروع سال تحصیلی جدید خیلی دلم تنگ شد برای دوران کارشناسی که افتخار شاگردیتون رو داشتیم ،واقعا روزای خوب و پر نشاطی بود ونفهمیدیم چطوری گذشت ،با بعضی از دوستان همیشه خاطراتو مرور میکنیم .خیلی دلم تنگ شده بود خواستم عرض ادب کنم خدمتتون ،از خدای بزرگ میخوام که همیشه سلامتو موفق و خوشحال باشید.