در محضر قرآن (30) : امان از روزی ک ب اَعمالمون نگا کنیم و بگیم ایییی کااااش خاک بودم !
سه شنبه مرداد ۶ ۱۳۹۴، ۱۲:۲۸ ق.ظ
- إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَ یَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا
- ما شما را از عذاب نزدیکی بیم می‌دهیم (که رخ می‌دهد در) آن روزی که انسان همه‌ی کارهائی را که کرده است می‌بیند, و انسان کافر فریاد برمی‌آورد: کاش من خاک می‌بودم!
- [[«یَوْمَ»: مفعولٌ‌فیه برای (عَذَاباً) است . «یَنظُرُ»: می‌نگرد . می‌بیند . «مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ»: (نگا: بقره / 95, آل‌عمران / 182, نساء / 62) . «یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَاباً»: کاش من خاک می‌بودم! یعنی شخص کافر از مشاهده این همه عذاب و هول و هراس, آرزو می‌کند که کاش از آغاز زاده نمی‌شدم و از مرحله خاک فراتر نمی‌رفتم! یا این که می‌گوید: ای کاش! بعد از آن که زادم و انسان شدم و مُردَم, هرگز پس از مردن و خاک شدن, زنده‌شدنی در میان نمی‌بود, و آن گونه که خودم در دنیا معتقد بودم که رستاخیزی در میان نیست, همچنان می‌بود!]]
- سوره‌ی النبأ :40.
- این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 583 قرآن ، ب خط عثمان طه است.
ممنون از مطالب خیلی خوبتون