در محضر قرآن (32) : روز قیامت ، آدم ، خونواده‌ی خودشم نمی‌شناسه !
چهارشنبه مرداد ۷ ۱۳۹۴، ۱۰:۴۵ ب.ظ
- یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ
- در آن روز که انسان فرار می‌کند از برادر خود .
- [[«یَفِرُّ»: می‌گریزد . علّت گریز این است که هرکسی برای نجات خود می‌کوشد, و از آنان که گمان می‌برد, چه بسا از او درخواست کمک کنند, فرار می‌کند . ]]
- وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ
- و از مادر و پدرش!
- وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ
- و از همسر و فرزندانش .
- [[«صَاحِبَة»: زن . همسر . «بَنِیهِ»: پسرانش . در اینجا مراد فرزندانی است, که در دنیا انسان جان و مال را فدای ایشان می‌کند . ]]
- لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ
- در آن روز هرکدام از آنان وضعی و گرفتاری بزرگی دارد که او را به خود سرگرم می‌کند و از هر چیز دیگری باز می‌دارد .
- [[«شَأْن»: وضع و حال . کاروبار . «یُغْنِیهِ»: او را بسنده است . یعنی مجالی برای او باقی نمی‌گذارد تا امکان و فرصت این را داشته باشد به دیگران بپردازد . او را به خود مشغول می‌کند و بی‌خبر از دیگران می‌سازد . ]]
- سوره‌ی عبس :آیات 34 تا 37.
- این آیات ، آیات منتخب از صفحه‌ی 585 از قرآن ، ب خط عثمان طه است.
