در محضر قرآن (7) : هر کسی علاوه بر خود ، در برابر سعادت و شقاوت خانواده‌اش هم مسؤول است.

• یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ
• ای مؤمنان! خود و خانواده خویش را از آتش دوزخی بر کنار دارید که افروزینه‌ی آن انسانها و سنگها است .  فرشتگانی بر آن گمارده شده‌اند که خشن و سختگیر, و زورمند و توانا هستند .  از خدا در آنچه بدیشان دستور داده است نافرمانی نمی‌کنند, و همان چیزی را انجام می‌دهند که بدان مأمور شده‌اند .  [[«قُوا»: مصون و محفوظ دارید .  «أَهْلِیکُمْ»: (نگا: مائده / 98) .  «وَقُودُ»: افروزینه (نگا: بقره / 24, آل‌عمران / 10) .  «غِلاظٌ»: جمع غَلیظ, خشن, تندخو .  «شِدَادٌ»: جمع شَدید, زورمند .  سختگیر .  توانا در انجام کارهای دشوار . ]]
• سوره‌ی تحریم :6.

در محضر قرآن (6) : آفرینش هفت آسمان و هفت زمین ب چ معناست ؟

• اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْءٍ عِلْمًا
• خدا همان است که هفت آسمان را و همانند آن زمین را آفریده است .  فرمان (خدا) همواره در میان آنها جاری است (و تدبیر هدایت و رهبری او, لحظه‌ای از جهان بزرگ هستی برداشته نمی‌شود, این آفرینش عظیم بدان خاطر است) تا بدانید خداوند بر هر چیزی توانا است, و آگاهی او همه چیز را فرا گرفته است .  
• [[«خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الأرْضِ مِثْلَهُنَّ»: هفت آسمان و به اندازه آن, زمین را آفریده است .  عدد هفت برای کثرت است, و در این صورت منظور از هفت آسمان و هفت زمین, تعداد بیشمار و خارج از اندازه کواکب آسمانی و کراتی مشابه زمین است .  (نگا: بقره / 29, اسراء / 44, مؤمنون / 86, فصّلت / 12) .  امّا اگر عدد هفت برای شماره محدود باشد, آنچه ما می‌بینیم و دانش بشر به آن احاطه دارد, همه مربوط به آسمان و زمین اوّل است, و ماورای این ثوابت و سیّارات, شش عالم دیگر وجود دارد که از دسترس علم ما بیرون است (نگا: صافّات / 6, فصّلت / 12, ملک / 5) .  «مِثْلَهُنَّ»: اشاره به زمینهای متعدّدی است که در عالم هستی وجود دارد .  تا آنجا که بعضی از دانشمندان ستاره‌شناس می‌گویند, تعداد کراتی که مشابه کره زمین بر گرد خورشیدها در پهنه هستی گردش می‌کنند حدّاقلّ سیصد میلیون کُره است (نگا: المراغی) .  «یَتَنَزَّلُ الأمْرُ بَیْنَهُنَّ»: فرمان خدا و قضا و قدر او در میان آنها جاری و حکمفرما است .  خدا است که حکم خود را درباره آنها به مرحله اجرا در می‌آورد و کار و بار جهان را می‌گرداند .  (نگا: سجده / 4) . ]] 
• سوره‌ی طلاق :12.

در محضر قرآن (5) : وعده‌ی الهی : از خدا پروا کنید ، خدا شما را تنها نمی‌گذارد !

• وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ ۚ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا
• (هر کس تقوای الهی پیشه کند و از خدا بترسد ، خدا راه خروجی برای او قرار می‌دهد ) و به او از جائی که تصوّرش نمی‌کند روزی می‌رساند .  هر کس بر خداوند توکّل کند (و کار و بار خود را بدو واگذارد) خدا او را بسنده است .  خداوند فرمان خویش را به انجام می‌رساند و هر چه را بخواهد بدان دسترسی پیدا می‌کند .  خدا برای هر چیزی زمان و اندازه‌ای را قرار داده است .  [[«مِنْ حَیْثُ»: از جائی که, به گونه‌ای که .  «بَالِغُ أَمْرِهِ»: دستیابی دارد به هر چه بخواهد .  فرمان خود را به انجام می‌رساند .  «أَمْرِ»: کار, فرمان .  «قَدْراً»: مدّت و اجل, اندازه و مقدار . ]]
• سوره‌ی طلاق :3

در محضر قرآن (4) : از برخی همسران و از برخی فرزندان باید بر حذر بود ! دنباله‌روی از آنان ، جهنم را در پی دارد !

• یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَ أَوْلَادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ
• ای مؤمنان! قطعاً بعضی از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند .  (شما را از راه خدا باز می‌دارند, و از عبادت و طاعت سست می‌گردانند) پس از ایشان خویشتن را بر حذر دارید .  اگر عفو کنید و چشم پوشی نمائید و ببخشید (خدا هم شما را مشمول عفو و مرحمت و مغفرت خود می‌نماید) چرا که خداوند بخشاینده‌ی مهربان است .
•  [[«مِنْ»: برای تبعیض است .  «عَدُوّاً»: این واژه برای مفرد و مثنّی و جمع به کار می‌رود .  اسم (إِنَّ) است .  «إن تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا و تَغْفِرُوا»: (نگا: بقره / 109) .  این بخش از آیه, اشاره دارد به این که چه بسا همسران یا فرزندان که انسان را از مبرّات و خیرات منع و یا سست می‌کنند قصد سوء نداشته و بلکه از روی نادانی باشد, به هر حال باید کار بد ایشان را بخشید و نیّت سوء و قصد عداوت آنان را پخش نکرد, ولی به سخنانشان گوش نکرد و مواظب خود بود و محبّت ایشان انسان را از خدا پرستی و انجام خیرات و مبرات دور نسازد . ]]
• سوره‌ی تغابن :14.

در محضر قرآن (3) : روز قیامت ، روز تغابن است ؛ یعنی چه ؟

• یَوْمَ یَجْمَعُکُمْ لِیَوْمِ الْجَمْعِ ۖ ذَٰلِکَ یَوْمُ التَّغَابُنِ ۗ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ یَعْمَلْ صَالِحًا یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ 
• زمانی, خداوند شما را در روز گردهمآئی (جملگی پیشینیان و پسینیان) جمع می‌آورد .  آن روز, روز زیانمندی (کافران, و سودمندی مؤمنان) است .  کسانی که به خدا ایمان بیاورند و کارهای شایسته بکنند .  خداوند بدیهای ایشان را می‌زداید, و آنان را به باغهای بهشتی داخل می‌گرداند که از زیر (کاخها و درختان) آن رودبارها جاری است, و در آنجا برای همیشه جاودانه می‌مانند .  این است رستگاری سترگ و پیروزی بزرگ .  
• [[«یَوْمَ الْجَمْعِ»: روز گردهمآئی که قیامت است (نگا: هود / 103, واقعه / 50, یس / 32 و 53) .  «تَغَابُن»: زیانمند گشتن گروهی و سودمند شدن گروهی .  .  .  در جهان, دسته‌ای آخرت را به دنیا می‌فروشند, و در آخرت زیانخورده و متضرّر می‌گردند (نگا: بقره / 16 و 102, آل‌عمران / 77 و 177) .  و دسته‌ای دنیا را به آخرت می‌فروشند و در آخرت سود می‌برند و رضای خدا و بهشت را از آن خود می‌کنند (نگا: بقره / 207, نساء / 74, توبه / 111) .  فراموش کردن همدیگر .  چرا که در قیامت بر اثر هول و هراس آخرت, کسی به فکر کسی نیست, و هرکسی خود را می‌کوشد (نگا: حجّ / 2, معارج / 10, عبس / 33 - 37) . ]]
• سوره‌ی تغابن:9

در محضر قرآن (2) : اموال که هیچ ، حتا اولاد هم بر یاد خدا مقدم نیست !

• یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَ لَا أَوْلَادُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ ۚ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
•  ای مؤمنان! اموالتان و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نکند .  کسانی که چنین کنند (و اموال و اولادشان, آنان را سرگرم و به خود مشغول دارد) ایشان زیانکارند .  
• [[«لا تُلْهِکُمْ»: شما را سرگرم و غافل نکند (نگا: نور / 37, حجر / 3) .  «ذِکْرِ اللهِ»: یاد خدا و عبادت و پرستش او .  اطاعت از خدا . ]] سوره‌ی منافقون : 9.

در محضر قران (1) : ثروت ، زیبایی و مکنت ، دلیل بر حقانیت نیست !

 وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ۖ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ یُؤْفَکُونَ

هنگامی که ایشان را می‌بینی, پیکر, و سیمایشان تو را می‌گیرد و به شگفت می‌آورد (و به خود می‌گوئی: چه انسانهای باوقار و برازنده‌ای!) و هنگامی که به سخن درمی‌آیند (به علّت حلاوت کلامشان) به سخنانشان گوش فرا می‌دهی .  (با وجود این جذبه‌ی سیما و گیرائی گفتار) آنان انگار تخته‌هائی هستند که (بر دیوار) تکیه داده شده باشند (بی‌جان و بی‌ایمان, هیکلهای توخالی, درونهای بی‌نور و صفا, نقشهائی بر در و دیوارها) .  هر فریادی را بر ضدّ خود می‌پندارند و هر آوازی را به زیان خویش! آنان دشمنان بشمارند و از ایشان برحذر باش .  خدایشان بکُشاد! چگونه (از حق) برگردانده می‌شوند (و منحرف می‌گردند؟!) .  

[[«خُشُبٌ»: جمع خَشَب, تخته‌ها .  «مُسَنَّدَةٌ»: تکیه داده شده .  «صَیْحَةٍ»: فریاد .  آواز .  «قَاتَلَهُمُ اللهُ»: خدایشان بکُشاد! مراد از کشتن در اینجا, نفرین کردن و از رحمت محروم گرداندن است .  «أَنَّی یُؤْفَکُونَ»: (نگا: توبه / 30, عنکبوت / 61, زخرف / 87) . ]] سوره‌ی منافقون : 4