خاطرات تدریس (3) : ینی ک ما اینیم !
مدتها پیش ، توی یکی از مراکز آموزشی غیر دولتیِ پول بگیر ، درس میدادم ، ب علت تعداد زیادِ ورودی‌ها ، از یه درس دو مشخصه ارائه شده بود و هر دو مشخصه هم با من بود ، اون بزرگواران من رو مث کسی میدیدن ک از کره‌ی مریخ اومده ... حالا کار ب ایناش ندارم ، بحثش مفصله.
چون دو تا مشخصه پشت سرِ هم بود تابلو رو ک مینوشتم دیگه واسه کلاس بعدی هم از همون نوشته‌ها استفاده میکردم ، کلاس هم بعداز ظهر بود و ب علت سطح پایین علمی کلاس مجبور بودم توضیحات فراوونی رو ارائه کنم ، بیشتر از ارائه‌ی اون توضیحات ، عدم فهم مشترک از علم و دانش بیشتر باعث خستگیم می‌شد. برخی از اون بزرگواران ، معلم رو به مثابه‌ی یک چوب خشک می‌خواستن ک زیاد زِر نزنه(1) ، پولشو بگیره ، نمره رو بده و مدتِ کلاس رو در اختیارشون بذاره ک با انواع و اقسام مزه‌پرونیای زننده در حضور جنس مخالف ، خودی نشون بدن ! چیزی ک کنار اومدن باهاش محال بود واسه من. خلاصه در این میان ننوشتن مجدد اون تابلو ، روزنه‌ی امیدی بود مثلن !!!!
وخت کلاسِ اول ، تموم شد ، تابلو رو پاک نشده نگه داشتم و چون حدس میزدم ک ممکنه یکی از اون بزرگواران در وختِ استراحتِ بین دو کلاس ، از باب کمک ب من بخاد تابلو رو پاک کنه ، بالای تابلو نوشتم (لطفاً تابلو را پاک نکنید) و یه مستطیل هم دورِ نوشته کشیدم.
واسه استراحت بین دو کلاس رفتم دفتر اساتید . اول کلاسِ بعد که برگشتم سرِ کلاس ، دیدم ک یه بزرگواری اومده کُلِ تابلو رو پاک کرده ، فقط اون مستطیلی ک توش نوشته بودم (لطفاً تابلو را پاک نکنید) همون طور دَس نخورده نگه داشته !!!!!!!!!
نتیجه‌ی اخلاقی : ندارد ؛ داره ینی ، ولی با خودتون.
+ از هفته‌های بعد وختی واسه استراحت می‌رفتم دفتر اساتید ، تخته پاک کن رو هم با خودم می‌بردم !!!!!
فقط تخته پاک کن نیست که میتونه تابلو رو پاک کنه
واقعا از اون جلسه به بعد کسی تابلو رو پاک نکرد؟