عافیت‌سوزی

وقتی در فضای مجازی از معلمتون و یا هر کسی که موظف به رعایت ادب در برابر او هستید درخواستی دارید و اون درخواست در حیطه‌ی توان او نیست یا به هر دلیلی برآورده نمیکنه این درخواست شما رو، اقتضای ادب و احترام اینه که ازش تشکر کنید که پاسخگو بوده و سپس مکالمه رو تموم کنید. نه همینجوری سرتون رو بندازید پایین، پیام رو سین کنید و خشک و خالی برید. ادب اینه که بنویسید "متشکرم" یا "ببخشید مزاحم شدم" یا "ممنونم که وقتتون رو در اختیار من گذاشتید" یا جملات اینچنینی و بعد خداحافظی کنید و برید.

طرف اومده از من سؤال پرسیده من گفتم "نمیدونم جواب رو" همینجور ول کرده رفته. این ینی چی؟ یعنی "وقتی لایق خداحافظی هستی که بتونی به من کمک کنی. اگر کمک نمیکنی حتی ارزش خداحافظی هم نداری!"

این درست مث اینه که در کلاسای حضوری آخر کلاس از معلم سؤالی بپرسید بعد او بگه "شرمنده، نمیدونم" و شما بدون گفتن حتی یک کلمه سرتونو برگردونید و از کلاس خارج بشید. همینقد بی ادبانه.

اینا رم که میگم بخاطر خودم نمیگم. بخاطر این میگم که مردم بر اساس برخوردتون روی شخصیتتون حساب باز میکنن و چون می‌بینم بعضیاتون واقعاً نمیدونید این مسائل رو و به دلیل عدم علم، این آداب رو انجام نمی‌دید نه اینکه واقعاً قصد اهانت داشته باشید، دلم میسوزه که از این ناحیه در اجتماع متضرر بشید و راجع بهتون فکر بد بکنن.

وگرنه اگر قصدتون از جواب ندادن اینه که به معلم بگید "چون جواب منو اونطور که مد نظرم بود ندادی، حتی ارزش خداحافظی هم نداری" همه چی اوکیه پس. به همین شیوه‌ی برخورد ادامه بدید.

+ الان فوری تشریف نیارید بگید "پس چطور ما پیام میدیم تو جواب ما رو نمیدی؟ بد نیست اون؟ " چون اولاً من کلا جواب نمیدم نه اینکه وسط مکالمه ول کنم برم :-/ ثانیاً شما هر روز به چهل تا معلم پی ام نمی‌دید ولی من بخوام جواب بدم باید برخی روزا به چهل نفر جواب بدم و واقعاً وقتشو ندارم اصلاً و به هیچ وجه برام مقدور نیست این حجم از پاسخگویی ثالثاً من توی بیوی کانال قبلاً از این بابت از همگی عذرخواهی کردم و کسی که پیام میده از قبل اینو میدونه که ممکنه من نتونم جواب بدم رابعاً خیلی از پیامای دانشجوا یا قبلاً جواب داده شده و عدم دقت باعث پرسش مجددشون میشه یا واقعاً جواب خاصی نداره حرفاشون. بنابراین این ایراد در مورد من وارد نیست.