عافیت‌سوزی

حالا که بواسطه کنجکاوی برخی اعضای محترم کانال، بحث استعمال عطر و ادکلن داغ شد باید بگم همچنان‌ که یکی از اعضای محترم کانال در این پیام مطرح فرمودن، کلاً من استفاده‌ی خاصی از عطر و ادکلن نمی‌کنم. اون عطر و ادکلن هایی هم که در موارد نادری خودم خریدم یا از کسی هدیه گرفتم معمولاً اونقد زمان‌های متمادی بلااستفاده می‌مونن که کلاً میپَرَن یا میدم به کسی بَبَرَدِشون. 

دلیلش هم اینه که من بر اساس سلیقه‌ی شخصیم اصصصصصصصصلا حوصله ندارم یه بویی - ولو بوی خوبی - مدام مث سریش چسبیده باشه بهم و هر جا میرم همرام بیاد. فقط همون چیزای معمولی خودم رو میتونم تحمل کنم، حوصله‌ی چیز اضافه ندارم. 

از نظر اجتماعی هم راستش رو بخواید از یک طرف معتقدم اینکه آدم بوی بد بده تجاوز به حقوق بقیه هست و از طرف دیگه هم معتقدم اینکه آدم بطور مدام یه بویی - ولو یه بوی خوبی - بده اونم شاید همچین مناسب نباشه. چه بسا اون طرف مقابل به هر دلیل خوشش از این بو نیاد یا اصلاً حساسیت داشته باشه یا سرش درد بگیره. اونوقت مجبوره همیشه تا وقتی با منه این بو رو تحمل کنه.

همونطور که وقتی یه اتاقی توی محیط عمومی هست - مثل مترو یا تاکسی یا هر جای دیگه - کسی حق نداره با صدای بلند چیزی بخونه - ولو اون چیز، چیز خوبی باشه مثل غزلی از حافظ - چون مزاحم گوش بقیه میشه و شاید افراد در اون لحظه دوس نداشته باشن چیزی بشنون، به نظرم بو هم همین طوره. وقتی توی یه اتاق یا مکان عمومی هستی حق نداری بوی خودت رو - چه بوی خوب چه بوی بد - بر من تحمیل کنی، چه بسا من از اون بو خوشم نیاد یا سرم درد بگیره یا خاطره‌ی بدی داشته باشم. 

به عبارت دیگه میخام بگم همونجور که نمیشه وقتی توی یه مکان عمومی هستی مدام با صدای بلند غزل حافظ و سعدی بخونی و اگر کسی اعتراض کنه که گوشم رو داری آزار میدی موجه نیست که بگی "دری وری که نمیخونم، من دارم غزل حافظ و سعدی میخونم"، چرا همچین چیزی موجه نیست؟ چون صرف اینکه چیز خوبی داری میخونی توجیه کننده‌ی این نیست که مدام با صدای بلند یه مطلبی رو بخونی، همونجور هم، اینکه من ادکلن زدم و بوی بدی نمیدم، توجیه کننده‌ی این نیست که بیای بغل دست من بشینی و مجبورم کنی مدام همون بو رو هی استشمام کنم، ولو که اون بو، بوی بدی هم نباشه. به نظرم اینم یه نوع مزاحم مردم شدن و تحمیل خود بر دیگران هست. 

البته این عقیده‌ی شخصی منه و اصراری هم بر درست بودنش ندارم. میدونم هم که ائمه‌ی معصومین علیهم السلام به استعمال بوی خوش تأکید داشتن و از مستحبات هست. اما من شخصاً این یه قلم مستحب رو بنا به دلایلی که عرض کردم زیاد انجام نمیدم. البته چه بسا منظور از بوی خوش در کلام معصومین علیهم السلام هم این ادکلن های شیمیایی و تند امروزین نباشه و همون بوهای خوش و ملایم طبیعی باشه که در اون روزگار وجود داشته. 

+ تا اینجا که گفتم اینم بگم که بیشترین استفاده‌ای که از ادکلن کردم مال سالهایی بوده که به طور مکرر در زمان دکتری به تهران رفت و آمد داشتم با اتوبوس. بعضی وقتا هفته‌ای دو بار. اونجا توی اتوبوس، وقتی برخی مسافرین با بوی نامطبوع پای خودشون منو مورد عنایت و تفقد 😂 قرار میدادن از اون عطر و ادکلنی که همرام بود کمی به دستمالی لباسی چیزی میزدم میگرفتم جلوی بینیم تا اون بو برطرف بشه.

+ البته توی متن گفتم، اینجام مجدداً تأکید میکنم همونجور که تحمیل بوی ادکلن رو بر مردم کار مناسبی نمیدونم به طریق اولی تحمیل بوی عرق و بوی بد رو هم کار زشتی میدونم. آدم باید در این زمینه هم خیلی مواظب باشه تا به حقوق مردم تجاوز نکنه. 

+ این ادکلن هم که روی فایلم هست توی اون عکس، سالهاست دارمش و معمولاً استفاده‌ی خاصی ازش نمی‌کنم.

قبلاً هم در این پست، مطلبی در خصوص عطر و ادکلن در کانال و وبلاگ منتشر کرده بودم.