در محضر قرآن (16) : اهوال (= هول و هراس) قیامت.
دوشنبه تیر ۲۲ ۱۳۹۴، ۱۰:۵۶ ب.ظ
- یُبَصَّرُونَهُمْ ۚ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ
- (دوستان صمیمی و خویشاوندان نزدیک) به همدیگر نشان داده می‌شوند و معرّفی می‌گردند (امّا هر کس گرفتار کار خویشتن است, و هول و هراس بیش از آن است که کسی بتواند به دیگری بیندیشد . وضع چنان است که) شخص گناهکار آرزو می‌کند کاش می‌شد برای رهائی خود از عذاب آن روز, پسران خود را فدا سازد . [[«یَفْتَدِی»: فدا سازد و خویشتن را باز رهاند . از ماده (فداء) به معنی حِفْظ کردن خود از مصائب و مشکلات, به وسیله پرداخت چیزی . ]]
- سوره‌ی المعارج :11.
