در محضر قرآن (49) : وای بر بی‌نمازان و وای بر کاهل نمازان !
شنبه مرداد ۲۴ ۱۳۹۴، ۱۱:۳۵ ب.ظ
- فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ
- واویلا به حال نمازگزاران!
- [[«وَیْلٌ»: وای! واویلا!]]
- الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ
- همان کسانی که نماز خود را به دست فراموشی می‌سپارند .
- [[«سَاهُونَ»: جمع ساهی, از ماده سَهْو, بی‌خبران و غافلان . مراد کسانی است که یا به ترک نماز می‌گویند, و یا نمازی را می‌خوانند و چهار تا را پشت گوش می‌اندازند, و یا این که نماز می‌خوانند و همچون کودکان مقلّد از پدران و مادران, بالا و پائین می‌روند, و زمزمه‌هائی می‌کنند . نه حرکتشان ارادی و نه کلماتشان اختیاری است . نه می‌فهمند چه می‌کنند, و نه می‌فهمند چه می‌گویند . ]]
- سوره‌ی الماعون : آیات 4 و 5.
- این دو آیه ، آیات منتخب از صفحه‌ی 602 از قرآن ، ب خط عثمان طه است.
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ آمَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَکَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلأدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ
و اگر اهل کتاب ایمان آورده و پرهیزگارى کرده بودند قطعا گناهانشان را مىزدودیم و آنان را به بوستانهاى پر نعمت درمىآوردیم
if the people of the book had believed and kept from evil, we would pardon them their sins and admit them to the gardens of delight.
مائده، 65.