در محضر قرآن (107) : بضی وختا کار ب جایی میکشه ک دیگه غیر از آرزوی مرگ ، چاره‌ای باقی نمیمونه (آیه‌ی مباهله)

• فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ
•  هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره‌ی مسیح) به تو رسیده است (باز) با تو درباره‌ی او به ستیز پرداختند, بدیشان بگو: بیائید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم و شما هم فرزندان خود را فرا خوانید, و ما زنان خود را دعوت می‌کنیم و شما هم زنان خود را فرا خوانید, و ما خود را آماده می‌سازیم و شما هم خود را آماده سازید, سپس دست دعا به سوی خدا برمی‌داریم و نفرین خدا را برای دروغگویان تمنّا می‌نمائیم .
•  [[«فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ»: پس اگر کسی درباره مسأله عیسی با تو بدون دلیل مجادله کرد .  «تَعَالَوْا»: بیائید .  «نَبْتَهِلْ»: فروتنانه دست دعا به درگاه خدا برداریم و به زاری از او بخواهیم که .  مباهله کنیم . ]] 
• سوره‌ی آل عمران : 61.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 57 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (106) : چرا به حضرت عیسی ، « مسیح » می‌گویند ؟

• إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ
• (تو حضور نداشتی) آن گاه که فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ی خود که نامش مسیح عیسی پسر مریم است مژده می‌دهد, و او در این جهان و آن جهان بلندمرتبه و بزرگوار و از زمره‌ی مقرّبان است .
•  [[«مَسِیحُ»: لقب عیسی است, معرّب (مشیخا) که در تورات آمده است و به معنی مدهون و تعمید شده است .  «وَجِیهاً»: دارای وجاهت و کرامت .  محترم .  حال عیسی است . ]] 
• سوره‌ی آل عمران: 45.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 55 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (105) : در فضائل حضرت یحیی علیه السلام

• فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَىٰ مُصَدِّقًا بِکَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ سَیِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ
• پس (خداوند دعای او را پذیرفت و) در حالی که در عبادتگاه به نیایش ایستاده بود, فرشتگان او را ندا در دادند که خداوند تو را به یحیی مژده می‌دهد, و او تصدیق کننده‌ی کلمه‌ی خدا (یعنی عیسی, چون با کلمه «کُن» پدید آمده است) و پیشوا و برکنار از هوسهای سرکش, و پیغمبری از (تبار) صالحان خواهد بود . 
•  [[«مَلآئِکَةُ»: فرشتگان .  در اینجا چه بسا مراد تنها جبرئیل باشد .  «مُصَدِّقاً»: تصدیق‌کننده .  حال (یَحْیی) است .  «کَلِمَةٍ»: مراد عیسی است (نگا: آل‌عمران / 45) .  «سَیِّداً»: سَرور .  مراد این است که با دانش و فضلی که دارد بر قوم خود سروری و آقائی می‌کند .  «حَصُوراً»: برکنار از هوسهای سرکش .  کسی که با وجود قدرت ازدواج برای زهد و پارسائی از آن چشم می‌پوشد .  البتّه این امر دلیل بر فضلِ ترک ازدواج نیست; چرا که یحیی نه از پدر خود برتر بوده است و نه از نیای خود ابراهیم خلیل .  «مِنَ الصَّالِحِینَ»: از نژاد صالحان . ]]
• سوره‌ی آل عمران : 39.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 55 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (104) : آفرین بر چنین بانوانی

• فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَ کَفَّلَهَا زَکَرِیَّا ۖ کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّىٰ لَکِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ
• خداوند, او (یعنی مریم) را به طرز نیکوئی پذیرفت, و به طرز شایسته‌ای (نهال وجود) او را رویانید (و پرورشش داد), و زکریّا (شوهر خاله‌ی او) را سرپرست او کرد .  هر زمان که زکریّا وارد عبادتگاه او می‌شد, غذای (تمییز و زیادی) را در پیش او می‌یافت .  (باری) به مریم گفت: این از کجا برای تو می‌آید؟! گفت: این از سوی خدا می‌آید .  خداوند به هرکس که بخواهد بی‌حساب و بی‌شمار روزی می‌رساند .  
• [[«تَقَبَّلَ»: پذیرفت .  «أَنبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً»: او را به زیباترین وجه تربیت کرد و به بهترین صورت محافظت و مراقبت نمود .  (نَبَاتاً) مفعول مطلق است .  «کَفَّلَهَا زَکَرِیَّا»: زکریّا را سرپرست مریم کرد .  «أَنَّی»: از کجا؟]]
• سوره‌ی آل عمران : 37.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 54 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (103) : دوستی با کافران فقط از باب تقیه مجاز است ؛ نه بیشتر !

• لَا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ
•  مؤمنان نباید مؤمنان را رها کنند و کافران را به جای ایشان به دوستی گیرند, و هر که چنین کند (رابطه‌ی او با خدا گسسته است و بهره‌ای) وی را در چیزی از (رحمت) خدا نیست - مگر آن که (ناچار شوید و) خویشتن را از (اذیّت و آزار) ایشان مصون دارید و (به خاطر حفظ جان خود تقیه کنید) - و خداوند شما را از (نافرمانی) خود برحذر می‌دارد و بازگشت (همگان) به سوی او است .  
• [[«مِن دُونِ»: به جای .  «فَلَیْسَ مِنَ اللهِ فِی شَیْءٍ»: بهره‌ای از دین خدا ندارد, و بسی دور از رحمت او است (نگا: مائده / 51) .  در اینجا مضاف پیش از (اللهِ) حذف شده است که (دین) یا (ثَواب) یا (رَحْمَة) است .  «إِلاّ أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً»: مگر این که از اذیّت و آزارشان بترسید که در این صورت می‌توانید با آنان در ظاهر دوستی ورزید, بدان اندازه که دفع ضرر گردد (نگا: نحل / 106) .  «تُقَاة»: پرهیز کردن و خویشتن را محفوظ داشتن .  اصل آن (وُقَیَة) است و واو به تاء, و یاء به الف تبدیل شده است .  مفعول مطلق است .  «یُحَذِّرُکُمُ اللهُ نَفْسَهُ»: خدا شما را از عقاب و عذاب خود برحذر می‌دارد .  مضاف پیش از (نَفْسَهُ) حذف شده است که (عِقَاب) است . ]] 
• سوره‌ی آل عمران : 28.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 53 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (102) : دینِ حق ، نزد خدا اسلام است و بس !

• إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۗ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِآیَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ
• بیگمان دین (حق و پسندیده) در پیشگاه خدا اسلام (یعنی خالصانه تسلیم فرمان الله شدن) است (و این, آئین همه‌ی پیغمبران بوده است) و اهل کتاب (در آن) به اختلاف برنخاستند مگر بعد از آگاهی (بر حقیقت و صحّت آن; این کار هم) به سبب ستمگری و سرکشی میان خودشان بود (و انگیزه‌ای جز ریاست‌خواهی و انحصارطلبی نداشت) .  و کسی که به آیات خدا (اعم از آیات دیدنی در آفاق و انفس, یا آیات خواندنی در کتابهای آسمانی پشت کند و) کفر ورزد (بداند که) بیگمان خدا زود حسابرسی می‌کند .
•  [[«الإِسْلام»: فرمانبرداری از خدا و قوانین و احکام آسمانی .  آئین اسلام که همه انبیاء از آدم تا خاتم بر آن بوده‌اند و در تبلیغ آن کوشیده‌اند (نگا: بقره / 132, آل‌عمران / 67, انعام 161 - 163) .  «بَغْیاً»: ستمگری و سرکشی .  مفعولٌ‌له یا حال است . ]]
• سوره‌ی آل عمران : 19.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 52 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (101) : مصداق بارز معجزه !

• 
  
• قَدْ کَانَ لَکُمْ آیَةٌ فِی فِئَتَیْنِ الْتَقَتَا ۖ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ أُخْرَىٰ کَافِرَةٌ یَرَوْنَهُمْ مِثْلَیْهِمْ رَأْیَ الْعَیْنِ ۚ وَ اللَّهُ یُؤَیِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ یَشَاءُ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ
• در دو دسته‌ای که (در میدان جنگ بدر) با هم روبرو شدند, نشانه‌ای (و درس عبرتی) برای شما است .  دسته‌ای در راه خدا می‌جنگید (و برای اعلاء فرمان خدا و انتشار دین حق می‌رزمید) و دسته‌ای دیگر کافر بود (و در راه اهریمن هوی و هوس نبرد می‌کرد .  چنین کافرانی) مؤمنان را (بخواست خدا) باچشم خویش دو برابر (تعداد واقعی) خود می‌دیدند (و بدین‌سبب ترس و هراس بر آنان چیره شد و گریختند) و خداوند هرکس را بخواهد با یاری خود تأیید می‌کند (و پیروزی را نصیب او می‌گرداند) .  بیگمان در این امر عبرتی برای صاحبان چشم (بینا و بینش راستین) است .  
• [[«إِلْتَقَتَا»: با هم در جنگ بدر رویاروی شدند (نگا: انفال / 41 - 44) .  «فِئَةٌ»: دسته .  گروه .  «یَرَوْنَهُم مِّثْلَیْهِمْ»: دسته کافران, شماره گروه مؤمنان را دو برابر خود می‌دیدند (نگا: أنفال / 43) .  (مِثْلَیْهِمْ) حال ضمیر (هِمْ) است .  «رَأْیَ الْعَیْنِ»: دیدن روشن و آشکار .  (رَأْیَ) مفعول مطلق (یَرَوْنَهُمْ) است .  «أُوْلِی الأبْصَارِ»: دارندگان چشم .  صاحبان بینش . ]]
• سوره‌ی آل عمران : 13.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 51 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (100) : افرادی که دلشون درد می‌کنه حتا از قرآن هم وسیله‌ای می‌سازن واسه گریز از دین ! بقیه‌ی چیزا ک دیگه جای خود دارد !

 

• هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَ أُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ ۗ وَ مَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ
• او است که کتاب (قرآن) را بر تو نازل کرده است .  بخشی از آن, آیه‌های «مُحْکَمَات» است (و معانی مشخّص و اهداف روشنی دارند و) آنها اصل و اساس این کتاب هستند, و بخشی از آن آیه‌های «مُتَشَابِهَات» است, (و معانی دقیقی دارند و احتمالات مختلفی در آنها می‌رود) .  و امّا کسانی که در دلهایشان کژی است (و گریز از حق, زوایای وجودشان را فرا گرفته است) برای فتنه‌انگیزی و تأویل (نادرست) به دنبال متشابهات می‌افتند .  در حالی که تأویل (درست) آنها را جز خدا و کسانی نمی‌دانند که راسخان (و ثابت‌قدمان) در دانش هستند .  (این چنین وارستگان و فرزانگانی) می‌گویند: ما به همه‌ی آنها ایمان داریم (و در پرتو دانش می‌دانیم که محکمات و متشابهات) همه از سوی خدای ما است .  و (این را) جز صاحبان عقل (سلیمی که از هوی و هوس فرمان نمی‌برند, نمی‌دانند و) متذکّر نمی‌شوند .  
• [[«مُحْکَمَاتٌ»: آیه‌های متقن و واضحی که همگان می‌توانند به معانی و تفسیر آنها پی ببرند و در فهم آنها دچار اشتباه و التباس نشوند .  «أُمُّ الْکِتَابِ»: اصل و اساس قرآن و مرجع احکام حلال و حرام و کلید مشکلات و مجملات .  «مُتَشَابِهَاتٌ»: آیاتی که مشکل و قابل تأویل بوده و معانی کاملاً واضح و روشنی ندارند و چون محتمل مفاهیم و اوجه زیادی هستند, قاطعانه نمی‌توان آنها را تفسیر و تبیین کرد .  از قبیل: حروف مقطّعه, هنگامه رستاخیز, چگونگی روح, مجملات قرآن, صفات‌یزدان, و .  .  .  «زَیْغٌ»: انحراف از حق .  کج‌روی .  «إِبْتِغاء»: خواستن .  طلبیدن .  «فِتْنَة»: برگرداندن از دین .  کفر و شرک (نگا: بقره / 191 و 217 .  .  . ) .  «تَأْوِیل»: واژه (تأویلِ) نخستین به معنی تحریف و تفسیر نادرست, و دومی به معنی تفسیر صحیح و تبیین متشابهات در حدود توان بشری است .  «الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ»: دانشمندان زبردست و فرزانه .  «رَاسِخُونَ»: عطف بر (اللهُ) است و ضمیر (هُ) در (تَأْویلَهُ) به (مَا) یعنی متشابه برمی‌گردد .  «کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا»: هر یک از محکم و متشابه, از سوی پروردگارمان نازل شده است و ممکن نیست برخی از آن مخالف برخی دیگر باشد . ]]
• سوره‌ی آل عمران : 7.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 50 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (99) : یکی از زیباترین و دلنشین‌ترین آیات قرآن

 

• لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَ عَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَ لَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَ لَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ
• خداوند به هیچ کس جز به اندازه‌ی توانائیش تکلیف نمی‌کند (و هیچ‌گاه بالاتر از میزان قدرت شخص از او وظائف و تکالیف نمی‌خواهد .  انسان) هر کار (نیکی که) انجام دهد برای خود انجام داده و هر کار (بدی که) بکند به زیان خود کرده است .  پروردگارا! اگر ما فراموش کردیم یا به خطا رفتیم, ما را (بدان) مگیر (و مورد مؤاخذه و پرس و جو قرار مده), پروردگارا! بار سنگین (تکالیف دشوار) را بر (دوش) ما مگذار آن چنان که (به خاطر گناه و طغیان) بر (دوش) کسانی که پیش از ما بودند گذاشتی .  پروردگارا! آنچه را که یارای آن را نداریم بر ما بار مکن (و ما را به بلاها و محنتها گرفتار مساز) و از ما درگذر و (قلم عفو بر گناهانمان کش) و ما را ببخشای و به ما رحم فرمای .  تو یاور و سرور مائی, پس ما را بر جمعیّت کافران پیروز گردان .  
• [[«وُسْع»: تاب و توان .  «کَسَبَتْ»: فراچنگ آورد .  «إِکْتَسَبَتْ»: فراچنگ آورد .  اغلب ثلاثی مجرّد ماده (کسب) برای انجام خوبیها, و ثلاثی مزید برای انجام بدیها به کار می‌رود .  «نَسِینَا»: در انجام وظائف غفلت و کوتاهی کردیم (نگا: کهف / 24 و طه 52) .  «أَخْطَأْنَا»: دچار خطا و گناه شدیم (نگا: طه / 73) .  «إِصْر»: تکالیف سخت و طاقت‌فرسا (نگا: اعراف / 157) .  «مَوْلی»: سَرور و یاور . ]]
• سوره‌ی بقرة : 286.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 49 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (98) : طولانی‌ترین آیه‌ی قرآن ، حاوی احکام حقوقی ست.

• یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَدَایَنْتُمْ بِدَیْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى فَاکْتُبُوهُ ۚ وَ لْیَکْتُبْ بَیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَ لَا یَأْبَ کَاتِبٌ أَنْ یَکْتُبَ کَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ ۚ فَلْیَکْتُبْ وَ لْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَ لْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ لَا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًا ۚ فَإِنْ کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لَا یَسْتَطِیعُ أَنْ یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَ اسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِنْ رِجَالِکُمْ ۖ فَإِنْ لَمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ وَ لَا یَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَ لَا تَسْأَمُوا أَنْ تَکْتُبُوهُ صَغِیرًا أَوْ کَبِیرًا إِلَىٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِکُمْ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَنْ تَکُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِیرُونَهَا بَیْنَکُمْ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَکْتُبُوهَا ۗوَ أَشْهِدُوا إِذَا تَبَایَعْتُمْ ۚ وَ لَا یُضَارَّ کَاتِبٌ وَ لَا شَهِیدٌ ۚ وَ إِنْ تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ ۗ وَ اتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ ۗ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ
• ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هرگاه به همدیگر تا مدّت معیّنی (از لحاظ روز و ماه و سال) وامی دادید, آن را بنویسید, و باید نویسنده‌ای دادگرانه آن را بنویسد, و هیچ نویسنده‌ای از نوشتن (سند) بدان گونه که خدا بدو آموخته است, سرپیچی نکند .  پس نویسنده باید بنویسد و آن کس که حق بر ذمّه‌ی او است, باید املاء کند و از پروردگارش بترسد و چیزی از آن نکاهد, و اگر کسی که حق بر ذمّه‌ی او است کم‌خرد یا (به سبب کوچکی یا بیماری یا پیری) ناتوان باشد, یا (به سبب لالی یا گنگی یا ناآشنائی با زبان) او نتواند که املاء کند, باید ولی او (که شرع یا حاکم برای وی تعیین کرده است) دادگرانه املاء کند .  و دو نفر از مردان خود را به گواهی گیرید, و اگر دو مرد نبودند, یک مرد و دو زن, از میان کسانی گواه کنید که مورد رضایت و اطمینان شما هستند .  - (این دو زن به همراه یکدیگر باید شاهد قرار گیرند) تا اگر یکی انحرافی پیدا کرد, دیگری بدو یادآوری کند - و چون گواهان را به گواهی خوانند باید که از این کار خودداری نورزند .  و از نوشتن وام - خواه کم باشد یا زیاد - تا سررسید آن دلگیر نشوید .  این در پیشگاه (شریعت) خدا دادگرانه‌تر و برای گواهی (و صحّت شهادت) استوارتر, و برای آن که دچار شکّ و تردید نشوید, بهتر می‌باشد .  مگر این که داد و ستد حاضر و نقدی باشد که در میان خود دست به دست می‌کنید, پس در این صورت بر شما باکی نیست اگر آن را ننویسید .  و هنگامی که خرید و فروش (نقدی) می‌کنید (باز هم) کسانی را به گواهی گیرید, و نویسنده و گواه نباید که زیان ببینند و نباید که زیان برسانند, و اگر چنین کنید از فرمان خدا بیرون رفته‌اید (و بر حکم او شوریده‌اید) .  و از خدا بترسید (و اوامر و نواهی او را پیش چشم دارید) و خداوند (آنچه را که به نفع شما یا به زیان شما است) به شما می‌آموزد, و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است .  
• [[«تَدَایَنتُمْ»: به همدیگر وام دادید .  «أَجَلٍ»: مدّت .  «لا یَأْبَ»: خودداری نکند .  «یُمْلِلْ»: املاء کند .  بیان کند .  «لا یَبْخَسْ»: نکاهد .  «شَهِیدَیْنِ»: دو گواه .  شهید فعیل به معنی فاعل است و جمع آن شهداء است .  «دُعُوا»: فرا خوانده شدند .  «لا تَسْأَمُوا»: سستی نکنید .  کم‌حوصلگی و بی‌مبالاتی نکنید .  «أَقْسَطُ»: دادگرانه‌تر .  «أَقْوَمُ»: پابرجاتر .  استوارتر .  «أَدْنی»: اقرب .  نزدیکتر .  «تُدِیرُونَ»: مبادله می‌کنید .  نقداً دست به دست می‌کنید .  «تَبَایَعْتُمْ»: با همدیگر خرید و فروش کردید .  «لا یُضَآرَّ»: زیان رسانده نشود .  زیان نرساند .  این فعل می‌تواند مجهول یا معلوم باشد و (کَاتِبٌ) و (شَهِیدٌ) نائب فاعل یا فاعل بشمار آید .  «فُسُوق»: سرپیچی .  نافرمانی .  «فُسُوقٌ بِکُمْ»: این کار بیانگر نافرمانی شما است .  این کار شما را از راه حق و صلاح بیرون می‌برد .  «یُعَلِّمُکُمُ اللهُ»: خدا به شما احکام خود را می‌آموزد که متضمّن مصالح شما می‌باشند .  مفعول فعل, محذوف است . ]]
• سوره‌ی بقرة : 282.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 48 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (97) : حکم اعسار و معسر در قرآن

• وَ إِنْ کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَیْسَرَةٍ ۚ وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَیْرٌ لَکُمْ ۖ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
• و اگر (بدهکار) تنگدست باشد, پس مهلت (بدو داده) می‌شود تا گشایشی فرا رسد, و اگر (قدرت پرداخت نداشته باشد و شما همه‌ی وام خود را, یا برخی از آن را بدو) ببخشید, برایتان بهتر خواهد بود اگر دانسته باشید .  
• [[«ذُو عُسْرَةٍ»: تنگدست .  نادار .  «نَظِرَةٌ»: مهلت .  فرصت‌دادن .  «مَیْسَرَةٍ»: گشایش .  فراخ دستی .  «أَن تَصَدَّقُوا»: اگر ببخشید و صرف‌نظر کنید .  تاء مضارعه از اوّل این فعل حذف شده است . ]]
• سوره‌ی بقرة : 280.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 47 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (96) : کمک کردن به کدام دسته از مستمندان اولویت دارد ؟

• لِلْفُقَرَاءِ الَّذِینَ أُحْصِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ ضَرْبًا فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِیَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِیمَاهُمْ لَا یَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ
• (چنین بذل و بخششی مخصوصاً باید) برای نیازمندانی باشد که در راه خدا درمانده‌اند و به تنگنا افتاده‌اند و نمی‌توانند در زمین به مسافرت پردازند (و از راه تجارت و کسب و کار برای خود هزینه زندگی فراهم سازند و) به خاطر آبرومندی و خویشتنداری, شخص نادان می‌پندارد که اینان دارا و بی‌نیازند, امّا ایشان را از روی رخساره و سیمایشان می‌شناسی, (چه از لحن گفتار و طرز رفتار پیدا و نمودارند و) با الحاح و اصرار (چیزی) از مردم نمی‌خواهند .  و هر چیز نیک و بایسته‌ای را که ببخشید, بیگمان خدا از آن آگاه است .  
• [[«لِلْفُقَرَآءِ»: به مستمندان .  جار و مجرور متعلّق است به (وَ مَا تُنفِقُوا) در آیه قبلی, یا به فعل محذوفی همچون (إِعْمَدُوا; إِجْعَلُوا . ) یعنی: إِعْمَدُوا لِلْفُقَرَآءِ; إِجْعَلُوا مَا تُنفِقُونَ لِلْفُقَرَآءِ; صَدَقَاتُکُمْ لِلْفُقَرَآءِ .  «أُحْصِرُوا»: بازداشته شده‌اند .  جلو آنان گرفته شده است .  همه اوقاتشان وقف جهاد یا کسب علم شده است .  «ضَرْب»: راه رفتن .  مسافرت کردن .  مراد جستجو و تکاپوی در کار تجارت و کسب و تلاشِ در پی معاش است .  «تَعَفُّف»: قناعت .  شرم و حیا .  «سِیمَا»: رخساره .  دیدار .  «إِلْحَافاً»: الحاح .  اصرار .  مفعول مطلق است; زیرا الحاف خود نوعی از سؤال یعنی درخواست است; و یا این که به معنی مُلْحِفینَ و حال بشمار است .  «لا یَسْأَلُونَ الْنَّاسَ إِلْحَافاً»: پافشارانه چیزی از مردم نمی‌خواهند .  از مردم اصلاً چیزی نمی‌خواهند .  «خَیْر»: مراد مال و دارائی است . ]]
• سوره‌ی بقرة : 273.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 46 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (95) : وای بر کسانی که اَعمال نیک خودشونو می‌سوزونن !

• أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَنْ تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخِیلٍ وَ أَعْنَابٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْکِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ
• آیا کسی از شما دوست می‌دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن, جویبارها روان باشد و برای او در آن هرگونه میوه‌ای (از میوه‌های دیگر) باشد, و در حالی که به سنّ پیری رسیده و فرزندانی (کوچک و) ضعیف داشته باشد, (در این هنگام) گردبادی (کوبنده) که در آن آتش (سوزانی) باشد, به باغ برخورد کند و آن را بسوزاند؟! این چنین خداوند آیات خود را برایتان بیان و آشکار می‌سازد, شاید بیندیشید (و با نیروی اندیشه راه حق را بیابید) .  
• [[«یَوَدُّ»: دوست می‌دارد .  «نَخِیلٍ»: خرما .  نخلستان .  «أَعْنَابٍ»: جمع عِنَب, انگورها .  تاکستان .  «کِبَر»: پیری .  کهنسالی .  «إِعْصَارٌ»: گردباد .  «نَارٌ»: آتش .  منظور باد سموم است .  نتیجه: کسانی که بذل و بخشش خود را با ریا و اذیّت و آزار همراه می‌کنند, گردبادِ چنین کردار و رفتاری, خرمن عمر و حاصلِ به ظاهر خیرات آنان را از میان می‌برد, و وقتی در سرای دیگر آماده می‌شوند, می‌بینند که چیزی برایشان نمانده است . ]]
• سوره‌ی بقرة : 266.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 45 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (94) : اگه کار نیکی می‌کنیم با منت گذاشتن خرابش نکنیم !

• یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذَىٰ کَالَّذِی یُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا ۖ لَا یَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَیْءٍ مِمَّا کَسَبُوا ۗ وَ اللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ
• ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بذل و بخششهای خود را با منّت و آزار, پوچ و تباه نسازید, همانند کسی که دارائی خود را برای نمودن به مردم, ریاکارانه صرف می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان ندارد .  مَثَل چنین کسی همچون مَثَل قطعه سنگ صاف و لغزنده‌ای است که بر آن (قشری از) خاک باشد (و بذرافشانی شود), و باران شدیدی بر آن ببارد (و همه‌ی خاکها و بذرها را فرو شوید) و آن را به صورت سنگی صاف (و خالی از هر چیز) برجای گذارد .  (چنین ریاکارانی) از کاری که انجام داده‌اند سود و بهره‌ای برنمی‌گیرند, و خداوند گروه کفرپیشه را (به سوی خیر و صلاح) رهنمود نمی‌نماید .  
• [[«صَدَقَاتِ»: بذل و بخششها .  احسان و نیکیها .  «رِئَآءَ»: ریا .  ظاهرفریبی .  منصوب است چون مفعولٌ‌له, یا حال است و به معنی: مُرائی .  «صَفْوَان»: سنگ بزرگ صاف و لغزنده .  «وَابِلٌ»: باران تند .  رگبار باران .  «صَلْداً»: سخت و لغزنده وبدون گرد و غبار . ]]
• سوره‌ی بقرة : 264.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 44 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (93) : سرگذشت شگفت عُزَیرِ پیامبر

• أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَىٰ قَرْیَةٍ وَ هِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ یُحْیِی هَٰذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ کَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ ۖ قَالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانْظُرْ إِلَىٰ طَعَامِکَ وَ شَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ ۖ وَ انْظُرْ إِلَىٰ حِمَارِکَ وَ لِنَجْعَلَکَ آیَةً لِلنَّاسِ ۖ وَ انْظُرْ إِلَى الْعِظَامِ کَیْفَ نُنْشِزُهَا ثُمَّ نَکْسُوهَا لَحْمًا ۚ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
• یا (آیا آگاهی از) همچون کسی که از کنار دهکده‌ای گذر کرد, در حالی که سقف خانه‌ها فرو تپیده بود و دیوارهای آنها بر روی سقفها فرو ریخته بود; گفت: چگونه خدا این (اجساد فرسوده و از هم پاشیده‌ی مردمان اینجا) را پس از مرگ آنان زنده می‌کند؟ پس خدا او را صد سال میراند و سپس زنده‌اش گرداند و (به او) گفت: چه مدّت درنگ کرده‌ای؟ گفت: (نمی‌دانم, شاید) روزی یا قسمتی از یک روز .  فرمود: (نه) بلکه صد سال درنگ کرده‌ای .  به خوردنی و نوشیدنی خود (که همراه داشتی) نگاه کن (و ببین که با گذشت این زمان طولانی به اراده‌ی خدا) تغییر نیافته است .  و بنگر به الاغ خود (که چگونه از هم متلاشی شده است .  ما چنین کردیم) تا تو را نشانه (ی گویائی از رستاخیز) برای مردمان قرار دهیم .  (اکنون) به استخوانها بنگر که چگونه آنها را برمی‌داریم و بهم پیوند می‌دهیم و سپس بر آنها گوشت می‌پوشانیم .  هنگامی که (این حقائق) برای او آشکار شد, گفت: می‌دانم که خدا بر هر چیزی توانا است .  
• [[«أَوْ کَالَّذِی»: یا آگاهی از داستان آن کسی که .  حرف کاف زائد است, و تقدیر چنین است: أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِی مَرَّ .  یا کاف به معنی مِثل و برای تشبیه است .  در این صورت عطف بر معنی کلام سابق است .  چرا که (أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِی حَآجَّ) همسان (أَلَمْ تَرَ کَالَّذِی حَآجَّ) است, و (أَوْ کَالَّذِی مَرَّ) عطف بر آن است .  «خَاوِیَةٌ»: فرو تپیده .  فرو ریخته .  «عُرُوش»: جمع عَرْش, سقفها .  «أَنَّی»: چگونه؟ «أَمَاتَ»: میراند .  «لَبِثْتَ»: درنگ کرده‌ای .  مانده‌ای .  «لَمْ یَتَسَنَّهْ»: تغییر نکرده است .  با گذشت سالها فاسد و تباه نگشته است .  گوئی سالهائی بر آن نگذشته است .  از ماده (سنه) است, یا از ماده (سنو) و هاء آن برای سکته است, مانند (کِتابِیَهْ) و علامت جزم حذف حرف عله است .  «نُنشِزُ»: فراهم می‌چینیم و بهم می‌پیوندیم .  «نَکْسُو»: می‌پوشانیم . ]]
• سوره‌ی بقرة : 259.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 43 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن(92) : یکی از زیباترین و جامع‌ترین آیات در معرفی پروردگار

• اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ ۚ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ ۗ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ ۖ وَ لَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ ۖ وَ لَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ
• خدائی بجز الله وجود ندارد و او زنده‌ی پایدار (و جهان هستی را) نگهدار است .  او را نه چرتی و نه خوابی فرا نمی‌گیرد (و همواره بیدار است و سستی و رخوت بدو راه ندارد) .  از آنِ او است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است (و در ملک کائنات, او را انبازی نیست) .  کیست آن که در پیشگاه او میانجیگری کند مگر با اجازه‌ی او؟ می‌داند آنچه را که در پیش روی مردمان است و آنچه را که در پشت سر آنان است (و مطّلع بر گذشته و حال و آینده, و آگاه بر بود و نبود جهان است و اصلاً همه‌ی زمانها و مکانها در پیشگاه علم او یکسان است .  مردمان) چیزی از علم او را فراچنگ نمی‌آورند جز آن مقداری را که وی بخواهد .  (علم و دانش محدود دیگران, پرتوی از علم بی‌پایان و بی‌کران او است) .  فرماندهی و فرمانروائی او آسمانها و زمین را دربر گرفته است, و نگاهداری آن دو (برای او گران نیست و) وی را درمانده نمی‌سازد و او بلندمرتبه و سترگ است .  
• [[«حَیّ»: زنده جاوید و باقی پایدار .  «قَیُّوم»: نگهدار جهان و گرداننده امور آن .  (الْحَیُّ) و (الْقَیُّومُ): صفت یا بدل, و یا خبر مبتدای محذوف می‌باشد .  «سِنَةٌ»: چرت .  از ماده (وسن) .  «مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ»: آنچه در پیش روی آنان است که امور مربوط به این جهان است .  «مَا خَلْفَهُمْ»: آنچه در پشت سر آنان است که امور مربوط به آن جهان یعنی آخرت است .  «لا یُحِیطُونَ»: احاطه نمی‌کنند .  فراچنگ نمی‌آورند .  «کُرْسِیُّ»: تخت سلطنت .  عرش .  در اینجا مراد علم و عظمت و قدرت خدا است .  «لا یَؤُودُهُ»: او را درمانده و ناتوان نمی‌سازد و بر او سنگینی نمی‌کند .  از ماده (أود) . ]]
• سوره‌ی بقرة : 255.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 42 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (91) : ولایت پذیری !

• فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِیلًا مِنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ
•  و هنگامی که طالوت (به فرماندهی لشکر بنی‌اسرائیل منصوب شد) و سپاهیان را با خود بیرون برد, بدیشان گفت: خداوند شما را به وسیله‌ی رودخانه‌ای آزمایش می‌کند .  آنان که از آن بنوشند از (پیروان) من نیستند, و آنان که جز مشتی از آن ننوشند از (یاران) من هستند .  همگی جز عدّه‌ی کمی از آن نوشیدند .  پس وقتی که او و افرادی که ایمان آورده بودند (و از بوته‌ی آزمایش سالم به در آمده بودند) از آن رودخانه گذشتند (از کمی افراد خود ناراحت شدند و عدّه‌ای) گفتند: امروز ما توانائی مقابله با جالوت و سپاهیان او را نداریم .  امّا آنان که یقین داشتند که با خدای خویش ملاقات خواهند کرد (و در روز رستاخیز پاداش خود را دریافت خواهند نمود) گفتند: چه بسیارند گروههای اندکی که به فرمان خدا (توفیق نصیبشان شده است و) بر گروههای فراوانی چیره شده‌اند .  و خداوند با بردباران (و در صف استقامت‌کنندگان) است .  
• [[«فَصَلَ»: از محلّ اقامت دور کرد .  حرکت داد .  «نَهَرٍ»: رودخانه .  «لَمْ یَطْعَمْهُ»: آن را نچشید و ننوشید .  «غُرْفَةً»: مشتی .  «جَاوَزَهُ»: از آن عبور کرد .  «جَالُوتَ»: اسم مشهورترین پهلوانان دشمن بود .  «فِئَةٍ»: گروه . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 249.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 41 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (90) : بزرگی ب عقل است ، نه ب مال !

• وَ قَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَ لَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَ زَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ ۖ وَ اللَّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
• و پیغمبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را برای زمامداری شما روانه کرده است .  بزرگان قوم گفتند: چگونه او بر ما حکومت داشته باشد با این که ما از او برای زمامداری سزاوارتریم و او که مال و دارائی زیادی ندارد؟ گفت: خدا او را بر شما برگزیده است و دانش و (قدرت) جسم او را وسعت بخشیده است و خداوند ملک خود را به هرکس که بخواهد می‌بخشد .  و (احسان و تصرّف و قدرت) خداوند فراخ, و آگاه (از لیاقت افراد برای منصبها) است . 
•  [[«أنَّی»: چگونه؟ از کجا؟ «لَمْ یُؤْتَ»: داده نشده است .  «سَعَةً»: فزونی .  فراوانی .  «إصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ»: او را بر شما برگزیده است .  «بَسْطَةً»: گسترش .  فراخی .  «وَاسِعٌ»: به معنی (ذُوسَعَةٍ) یعنی: دارا است, یا به معنی (مُوسِع) یعنی: توسعه‌دهنده و بخشایشگر است . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 247.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 40 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (89) : قرض دادن ب نیازمندان ب منزله‌ی قرض دادن ب خداست !

• مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً ۚ وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْسُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ
•  کیست که به خدا قرض نیکوئی دهد تا آن را برای او چندین برابر کند؟ و خداوند (روزیِ بندگان را) محدود و گسترده می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید .  
• [[«مَن ذَا الَّذِی»: چه کسی است که؟ (مَنْ): مبتدا, (ذَا): خبر, (الَّذِی): صفت .  «قَرْضاً»: مفعول مطلق و به معنی (إقراض) است, یا مفعولٌ‌به و به معنی (مقروض) است .  «قَرْضاً حَسَناً»: وام نیکو .  و آن وقتی است که از مال حلال و با طیبه خاطر باشد .  «فَیُضَاعِفَهُ»: تا چندین برابرش گرداند .  «أَضْعَافاً»: جمع (ضِعْف) چندین برابر .  مفعولٌ‌به دوم فعل (یُضَاعِفَ) یا حال ضمیر (ه) در (یُضَاعِفَهُ) است .  «یَقْبِضُ»: باز می‌گیرد .  کم می‌کند .  «یَبْسُطُ»: گسترش می‌دهد .  فراوان می‌گرداند . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 244.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 39 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (88) : حکم مهر المتعه در قرآن

• لَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ
• اگر زنان را قبل از آمیزش جنسی و تعیین مَهر (به عللی) طلاق دهید, گناهی بر شما نیست (و در این موقع) آنان را (با هدیّه‌ای مناسب حال خود) بهره‌مند سازید .  آن کس که توانائی (مالی) دارد, و آن کس که توانائی (مالی) ندارد, به اندازه‌ی خودش, هدیّه‌ای شایسته (و مناسب حال دهنده و گیرنده) می‌پردازد, و این (پرداخت هدیّه) بر نیکوکاران الزامی است .  
• [[«مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ»: اگر یا مادام که با آنان آمیزش جنسی انجام نداده باشید .  واژه (مَا) می‌تواند شرطیّه باشد .  یعنی: إِن لَّمْ تَمَسُّوهُنَّ .  یا زمانیّه باشد .  یعنی: مُدَّةَ لَمْ تَمَسُّوهُنَّ .  «فَرِیضَةً»: صداق .  مهریّه .  «مَتِّعُوهُنَّ»: بدانان متاع دهید .  متاع و مُتعه, به معنی هدیّه‌ای است که شوهر بعد از طلاق به همسر مطلّقه خود می‌دهد .  دادن آن به همسر مطلّقه‌ای که با او نزدیکی زناشوئی نشده و مهریّه‌ای برای وی قبلاً معیّن نگشته است واجب است, و دادن آن به زنان مطلّقه دیگر مستحبّ است .  «مُوسِعِ»: دارا .  ثروتمند .  «مُقْتِر»: نادار .  تنگدست .  «قَدَر»: اندازه توان .  «مَتَاعاً»: بهره‌مند ساختن .  اسم مصدر است و به جای تمتیع به کار رفته است و مفعول مطلق است .  تقدیر آن چنین است: مَتِّعُوهُنَّ مَتَاعاً: «حَقّاً»: ثابت و پابرجا .  (بِالْمَعْرُوفِ) صفت اوّل (مَتَاعاً) است, و (حَقّاً) صفت دوم آن است .  یا این که (حَقّاً) مفعول مطلق بشمار است و تقدیر آن چنین است: حَقَّ ذلِکَ حَقّاً . ]]
• سوره‌ی بقرة : 236.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 38 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (87) : لجبازی در امور خانوادگی ، موقوف !

• وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَ لَا تُمْسِکُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا ۚ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَ لَا تَتَّخِذُوا آیَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ مَا أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنَ الْکِتَابِ وَ الْحِکْمَةِ یَعِظُکُمْ بِهِ ۚ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ
• و هنگامی که زنان را طلاق دادید, و به (آخرین روزهای) عدّه‌ی خود رسیدند, یا به طرز صحیح و عادلانه‌ای آنان را نگاه دارید (و با ایشان آشتی کنید) یا آنان را به طرز پسندیده و دادگرانه‌ای رها سازید, و به خاطر زیان رسانیدن بدیشان و تعدّی کردن بر ایشان, هیچ گاه (با آنان آشتی نکنید و) ایشان را نگاه ندارید, و کسی که چنین کند, بی‌گمان به خویشتن ستم کرده است, و (با این گونه اعمال و سوءاستفاده کردن از قوانین) آیه‌های (احکام و حدود) خدا را به باد استهزاء نگیرید, و نعمت خدا را بر خود (که از جمله الفت میان شوهر و همسر و تنظیم امور زندگی خانوادگی است) و آنچه را که از کتاب و حکمت (یعنی قرآن و اسرار شریعت اسلام) بر شما نازل کرده است و شما را با آن پند می‌دهد, به خاطر بیاورید و از (خشم) خدا بپرهیزید و بدانید که بی‌گمان خداوند از هر چیزی آگاه است .  
• [[«بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ»: به انقضاء عدّه خود نزدیک شدند .  «أَجَل»: مدّت .  در اینجا مراد سپری‌شدن آخرین روزهای عدّه است .  «سَرِّحُوهُنَّ»: آنان را رها سازید .  آنان را طلاق دهید .  «ضِرَاراً»: زیان‌رساندن .  مفعولٌ‌له است .  «هُزُواً»: بازیچه .  مسخره .  مصدری است به معنی اسم مفعول, یعنی مَهْزُوء .  مفعول دوم (لا تَتَّخِذُوا) است .  «الْحِکْمَة»: گفتار یا کردار درست و بجا .  عطف صفت بر موصوف است (نگا: احزاب / 34) . ]] 
• 2:231
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 37 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (86) : ایلاء از نظر فقهی چیست و چه حکمی دارد ؟

• لِلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ
• کسانی که زنان خویش را ایلاء می‌نمایند (یعنی سوگند یاد می‌کنند که با ایشان آمیزش جنسی ننمایند) حق دارند چهار ماه انتظار بکشند (و باید بدانند که خدا از چنین سوگندی خوشنود نیست, و در ضمن این چهار ماه باید وضع خود را با همسر خویش از نظر زندگی و طلاق روشن سازند .  در این فرصت) اگر بازگشت کردند (و سوگند خویش را نادیده گرفتند و با زنان خود همبستر شدند, چه بهتر, کفّاره‌ی سوگند را می‌پردازند و ازدواج به حالت خود باقی است) .  چه خداوند بسی آمرزنده و مهربان است .  
• [[«یُؤْلُونَ»: سوگند می‌خورند .  از مصدر (إیلاء) و از ماده (أَلْوَة) یا (أَلْیَة) به معنی سوگند .  إیلاء در اصطلاح شرع به معنی این است که مرد سوگند بخورد که با همسرش نزدیکی نکند .  «تَرَبُّصُ»: انتظار کشیدن .  منتظر ماندن .  «فَآءُوا»: برگشتند .  رجوع کردند . ]]
•  سوره‌ی بقرة : 226.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 36 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (85) : مشرکان و کافران هم بنده‌های خدا هستن ، اما چرا ما باید از قاتی شدن و اختلاط با اونا پرهیز کنیم ؟

• وَ لَا تَنْکِحُوا الْمُشْرِکَاتِ حَتَّىٰ یُؤْمِنَّ ۚ وَ لَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَیْرٌ مِنْ مُشْرِکَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْکُمْ ۗ وَ لَا تُنْکِحُوا الْمُشْرِکِینَ حَتَّىٰ یُؤْمِنُوا ۚ وَ لَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَیْرٌ مِنْ مُشْرِکٍ وَ لَوْ أَعْجَبَکُمْ ۗ أُولَٰئِکَ یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَ اللَّهُ یَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَ یُبَیِّنُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ
• و با زنان مشرک (غیر اهل کتاب) تا ایمان نیاورند ازدواج نکنید, و بی‌گمان کنیز مؤمنی از زن (آزاد) مشرکی بهتر است, اگرچه (زیبائی یا ثروت یا موقعیّت او) شما را به شگفتی انداخته باشد (و دلباخته‌ی او بوده باشید), و (زنان و دختران خود را) به ازدواج مردان مشرک در نیاورید, مادامی که ایمان نیاورند .  و بی‌گمان غلام مؤمنی از مرد مشرکی بهتر است اگرچه (زیبائی یا ثروت یا موقعیّت او) شما را به شگفتی انداخته باشد (و دل از کفتان ربوده باشد) .  آنان (اعم از زنان یا مردان مشرک) به سوی آتش (دوزخ) دعوت می‌کنند (و سبب شقاوت می‌گردند) و خدا به سوی بهشت و آمرزش به فرمان خود و توفیق خویش دعوت می‌کند (و پیروی از دستور او, وسیله‌ی سعادت می‌شود), و خدا آیات خود را برای مردم روشن می‌سازد (و احکام شریعت را با دلائل واضح تفهیم می‌نماید) تا این که (راه صلاح و سعادت خویش را بشناسند و) یادآور شوند .  
• [[«لا تَنکِحُوا الْمُشْرِکَاتِ»: با زنان مشرک ازدواج نکنید .  «أَمَةٌ» برده .  بنده .  «لا تَنکِحُوا الْمُشْرِکِینَ»: زنان را به ازدواج کافران درنیاورید .  «عَبْدٌ»: برده .  بنده .  «یَدْعُونَ»: فرا می‌خوانند .  دعوت می‌کنند .  «یَدْعُو»: فرا می‌خواند .  دعوت می‌کند .  در رسم‌الخطّ قرآنی الفی در آخر دارد .  «بِإِذْنِهِ»: به اراده و توفیق خود .  «یَتَذَکَّرُونَ»: متذکّر شوند .  پند و عبرت گیرند . ]]
• سوره‌ی بقرة : 221.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 35 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (84) : ما نمیدونیم و خدا میدونه ؛ همین یک جمله رو عمیق می‌فهمیدیم چقدر آرام میشدیم !!!

• کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَ هُوَ کُرْهٌ لَکُمْ ۖ وَ عَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَ عَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
• جنگ بر شما واجب (کفائی) گشته است, و حال آن که (بنابه سرشت انسانی) از آن بیزارید, لیکن چه بسا چیزی را دوست نمی‌دارید و آن چیز برای شما نیک باشد, و چه بسا چیزی را دوست داشته باشید و آن چیز برای شما بد باشد, و خدا (به رموز کارها آشنا است و از جمله مصلحت شما را) می‌داند و شما (از اسرار امور بی‌خبرید و مصلحت خود را چنان که شاید و باید) نمی‌دانید .  
• [[«کُرْهٌ»: ناپسند .  ناخوشایند .  «عَسَی»: چه بسا . ]]
• سوره‌ی بقرة : 216.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 34 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (83) : گنج ، بی رنج ب دست نمیاد !

• أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّىٰ یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ
• آیا گمان برده‌اید که داخل بهشت می‌شوید بدون آن که به شما همان برسد که به کسانی رسیده است که پیش از شما درگذشته‌اند؟ (شما که هنوز چنین رنجها و دردهائی را ندیده‌اید و باید چشم به راه تحمّل حوادث تلخ و ناگوار در راه کردگار باشید و بدانید: نخست رنج سپس گنج) .  زیانهای مالی و جانی (و شدائد و مشکلات, آن چنان ملّتهای پیشین را احاطه کرده است و) به آنان دست داده است و پریشان گشته‌اند که پیغمبر و کسانی که با او ایمان آورده بوده‌اند (هم‌صدا شده و) می‌گفته‌اند: پس یاری خدا کی (و کجا) است؟! (لیکن خدا هرگز مؤمنان را فراموش ننموده است و پس از تعلیم فداکاری به مؤمنان و آبدیدگی ایشان که رمز تکامل است, به وعده‌ی خود وفا کرده و بدیشان پاسخ گفته است که:) بیگمان یاری خدا نزدیک است .
•   [[«اَمْ»: بلکه آیا .  «وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ»: و حال آن که هنوز به شما نرسیده است (نگا: حجرات / 14): «مَثَلُ»: حال .  وضع .  «خَلَوْا»: رفته‌اند .  درگذشته‌اند .  «الْبَأْسَآءُ»: فقر .  جنگ .  شدّت و سختی .  «الضَّرَّآءُ»: بیماری .  تنگدستی .  ضرر و زیان .  «زُلْزِلُوا»: به تکان افتاده‌اند .  پریشان و آشفته گشته‌اند .  «مَتَی نَصْرُ اللهِ؟»: یاری خدا کی خواهد بود؟ البتّه این سخن به صورت درخواست یاری و حصول مدد کردگاری بیان شده است و جنبه تمنّا و تقاضا را داشته است .  «أَلا»: هان!]] 
• سوره‌ی بقرة: 214.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 33 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (82) : انتظارات بی‌جا !!!

• هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَ الْمَلَائِکَةُ وَ قُضِیَ الْأَمْرُ ۚ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ
•  آیا آنان که راه صلح و آشتی نمی‌پویند و دین اسلام را نمی‌جویند انتظار دارند که خدا و فرشتگان (آشکارا در برابر دیدگانشان ظاهر گردند و) در زیر سایه‌بانهای ابر به سوی ایشان بیایند (و رو در رو با آنان به سخن درآیند؟!) .  و حال آن که فرمان (بر قطع امید محال ایشان) انجام پذیرفته است (و چنین کاری رخ نمی‌دهد) و همه‌ی کارها به سوی خدا برگشت داده می‌شود .  
• [[«هَلْ یَنظُرُونَ»: آیا انتظار می‌کشند؟ استفهام انکاری است و به معنی: انتظار نمی‌کشند .  «ظُلَلٍ»: جمع ظُلَّة, سایه‌بانها .  «الْغَمَامِ»: ابر .  ابر سفید .  «قُضِیَ الأَمْرُ»: کار از کار گذشته است .  کار انجام و به پایان رسیده است .  فرمان خدا بر آن رفته است .  این آیه شریفه دو مفهوم عمده دارد: یکی در بالا گذشت (نگا: انعام / 158) .  دیگری عبارت است از: اینان چندان انتظاری نمی‌کشند که قیامت فرا می‌رسد و عذاب خدا و فرشتگان عذاب در سایه‌بانهای ابر سفید که نشانه سرعت و نعمت است, ولی برای اینان نقمت است, سر می‌رسند و کار از کار می‌گذرد و همه امور به سوی خدا باز گردانده می‌شود (نگا: زخرف / 66) . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 210.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 32 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (81) : کاش اونقد ک ب فکر خودمون هستیم ب فکر خدا میبودیم !

• فَإِذَا قَضَیْتُمْ مَنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ
• و هنگامی که مناسک (حجّ) خود را انجام دادید (و مراسم آن را به پایان بردید و پراکنده شدید) همان گونه که پدران خویش را یاد می‌کنید (و به افتخارات نیاکان مباهات می‌نمائید) خدا را یاد کنید و بلکه بیشتر از آن, (زیرا بزرگی و عظمت در پرتو ارتباط با خدا است .  مردمان دو گروهند:) کسانی هستند که می‌گویند: خداوندا! به ما در دنیا (نیکی رسان و سعادت و نعمت) عطاء کن .  (و لذا) چنین کسانی در آخرت بهره‌ای (از سعادت و نعمت و رضایت الهی) ندارند .  
• [[«قَضَیْتُمْ»: به جای آوردید و به تمام و کمال به پایان بردید .  «مَنَاسِکَ»: عبادات مختصّ حجّ .  اعمال حجّ .  «کَذِکْرِکُمْ آبَآءَکُمْ»: همان گونه که پدران خود را یاد می‌کردید .  گویند عربها بعد از انجام اعمال حجّ و اتمام مراسم آن, در مِنی گِرد می‌آمدند و مفاخر آباء و محاسن اجدادشان را یاد می‌کردند و می‌ستودند .  «خَلاقٍ»: بهره و نصیبی از نعمت . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 200.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 31 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
  

در محضر قرآن (80) : اینطور نیس ک کسی بگه تماااام دین اسلام سراسر رأفت و رحمته و خبری از قتال و جهاد در راه خدا در اون نیست !

• وَ قَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِینَ
•  و با آنان پیکار کنید تا فتنه‌ای باقی نماند (و نیروئی نداشته باشند که با آن بتوانند شما را از دینتان برگردانند) و دین (خالصانه) از آن خدا گردد (و مؤمنان جز از خدا نترسند و آزادانه به دستور آئین خویش زیست کنند) .  پس اگر (از روش نادرست خود) دست برداشتند (و اسلام را پذیرفتند, دست از آنان بدارید .  زیرا حمله بردن و) تجاوز کردن جز بر ستمکاران (به خویشتن به سبب کفر و شرک, روا) نیست .  
• [[«فِتْنَةٌ»: کفر و شرک .  «عُدْوَان»: تعدّی و تجاوز .  «فَلاعُدْوَانَ إِلاّ عَلَی الظَّالِمِینَ»: این جمله, علّت جزاء محذوف است و در جای آن قرار گرفته است, و تقدیر چنین است: فَإِنِ انتَهَوْا وَ أَسْلَمُوا فَلا تَعْتَدُوا عَلَیْهِمْ, لِأَنَّ الْعُدْوَانَ عَلَی الظَّالِمِینَ, وَ الْمُنتَهُونَ لَیْسُوا بِالظَّالِمِینَ .  .  . ]] 
• سوره‌ی بقرة: 193.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 30 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (79) : تناسب جرم و مجازات در قرآن

• وَ قَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَ لَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ
• و در راه خدا بجنگید با کسانی که با شما می‌جنگند .  و تجاوز و تعدّی نکنید .  (شما جنگ‌افروزی نکنید و بیگناهان و بی‌خبران و زنانی که نمی‌جنگند, و کودکان و پیرمردان و بیماران و امان‌خواهان را نکشید و خانه‌ها و کشتزارها را ویران نسازید) .  زیرا خداوند تجاوزگران را دوست نمی‌دارد .
•  [[«قَاتِلُوا»: بجنگید .  «لا تَعْتَدُوا»: از قانون شریعت تجاوز نکنید و زنان و پیران کهنسال و افراد بی‌طرف را نکشید .  «الْمُعْتَدینَ»: متجاوزین . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 190.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 29 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (78) : خدا نزدیک است ؛‌ چ منتی بر ما گذاشته خدا با این آیه

• وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَ لْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ
• و هنگامی که بندگانم از تو درباره‌ی من بپرسند (که من نزدیکم یا دور .  بگو:) من نزدیکم و دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند, پاسخ می‌گویم (و نیاز او را برآورده می‌سازم) .  پس آنان هم دعوت مرا (با ایمان و عباداتی همچون نماز و روزه و زکات) بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا آنان راه یابند (و با نور ایمان به مقصد برسند) .  
• [[«دَعْوَةَ»: دعا .  درخواست .  «الدَّاعِ»: دعاکننده .  درخواست کننده .  «دَعَانِ»: مرا به یاری خواست .  مرا به فریاد خواند .  «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی»: اجابت مرا با دعا بخواهند .  هنگامی که آنان را به سوی ایمان و اطاعت دعوت کردم, دعوت مرا بپذیرند .  «یَرْشُدُونَ»: هدایت یابند .  رهنمود شوند به مصالح دنیا و آخرت خود . ]]
• سوره‌ی بقرة : 186.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 28 از قرآن ، به خط عثمان طه است.
• + یکی از بازدیدکنندگانِ محترم ، خواستار دعا هستن واسه شفای یکی از عزیزانشون ؛ امشب ، اول ذیحجه‌س ؛ صلواتی بفرستید ، بر زبان دعایی جاری کنید ک خدا شفا بده این عزیز رو.

در محضر قرآن (77) : ایمان و مسلمونی ب ایناس نه ب اونا !

•  لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلَائِکَةِ وَ الْکِتَابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَ الْیَتَامَىٰ وَ الْمَسَاکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلَاةَ وَ آتَى الزَّکَاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَ الصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ
• این که (به هنگام نماز) چهره‌هایتان را به جانب مشرِق و مغرب کنید, نیکی (تنها همین) نیست (و یا ذاتاً روکردن به خاور و باختر, نیکی بشمار نمی‌آید) .  بلکه نیکی (کردار) کسی است که به خدا و روز واپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیغمبران ایمان آورده باشد, و مال (خود) را با وجود علاقه‌ای که بدان دارد (و یا به سبب دوست داشت خدا, و یا با طیب خاطر) به خویشاوندان و یتیمان و درماندگان و واماندگان در راه و گدایان دهد, و در راه آزادسازی بردگان صرف کند, و نماز را برپا دارد, و زکات را بپردازد, و (نیکی کردار کسانی است که) وفاکنندگان به پیمان خود بوده هنگامی که پیمان بندند, و (به ویژه کسانی نیکند و شایسته‌ی ستایشند که) در برابر فقر (و محرومیّتها) و بیماری (و زیان و ضررها) و به هنگام نبرد, شکیبایند (و استقامت می‌ورزند) .  اینان کسانی هستند که راست می‌گویند (در ادّعای ایمان راستین و پیجوئی اعمال نیک) و به راستی پرهیزکاران (از عذاب خدا با دوری گرفتن از معاصی و امتثال اوامر الهی) اینانند .  
• [[«لَیْسَ الْبِرَّ .  .  . »: واژه (بِرَّ) خبر مقدم (لَیْسَ) و (أَن تُوَلُّوا) اسم مؤخّر آن است .  «الْبِرَّ»: واژه‌ای است که در برگیرنده همه صفات نیک است .  خیر فراوان .  «قِبَل»: جهت .  سو .  «لکِنَّ الْبِرَّ»: واژه (بِرّ) اسم لکِنَّ است و (بِرُّ) دوم محذوف, خبر آن است که تقدیر چنین می‌شود: لکِنَّ الْبِرَّ بِرُّ مَنْ .  برخی (بِرَّ) را اسم لکِنَّ و (مَنْ) را خبر آن گرفته‌اند .  «الْکِتَابِ»: جنس کتاب, یعنی همه کتابهای آسمانی مراد است (نگا: بقره / 121) .  «عَلَی حُبِّهِ»: با وجود دوست داشت خدا .  با عشق به کارِ صدقه و احسان .  مرجع ضمیر (ه) را خدا و مال و مصدر مفهوم از فعل, یعنی نفس عمل گرفته‌اند .  «ذَوِی الْقُرْبَی»: خویشاوندان .  «الْمَسَاکِینَ»: نیازمندانی که چیزی از کسی درخواست نمی‌کنند (نگا: بقره / 273) .  «إبْنَ الْسَّبِیلِ»: مسافر نیازمند به سبب دوری از خانواده .  «السَّآئِلِینَ»: گدایان .  «فِی الرِّقَابِ»: در راه آزادکردن بندگان .  در اینجا مراد از (رِقَاب) جمع رَقَبَة, به معنی گردن, خودِ اشخاص است .  «الْمُوفُونَ»: وفاکنندگان .  عطف بر (مَنْ آمَنَ) است, یا خبر مبتدای محذوف است که تقدیر آن چنین است: وَهُمُ الْمُوفُونَ .  «عَاهَدُوا»: عهد بستند .  «الْصَّابِرِینَ»: شکیبایان .  منصوب است به (أَخُصُّ) یا (أَمْدَحُ) .  «الْبَأْسَآءِ»: بلا و مصیبت خارج از جسم شخص .  از قبیل: تنگدستی, زیان مالی, مرگ فرزندان .  «الْضَّرَّآءِ»: بلا و مصیبت مربوط به جسم شخص .  از قبیل: بیماری, رنجوری .  «حِینَ»: زمان .  وقت .  «الْبَأْسِ»: جنگ .  جهاد با دشمنان (نگا: احزاب / 18) . ]]
• سوره‌ی بقرة : 177.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 27 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (76) : خواهی بشوی رسوا ، همرنگ جماعت شو !!!!

• وَ إِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَ لَا یَهْتَدُونَ 
• و هنگامی که به آنان گفته شود: از آنچه خدا فرو فرستاده است پیروی کنید (و راه رحمان را پیش گیرید, نه راه شیطان را), می‌گویند: بلکه ما از آنچه پدران خود را بر آن یافته‌ایم پیروی می‌کنیم (نه از چیز دیگری) .  آیا اگر پدرانشان چیزی (از عقائد و عبادات دین) را نفهمیده باشند و (به هدایت و ایمان) راه نبرده باشند (باز هم کورکورانه از ایشان تقلید و پیروی می‌کنند؟) .
•  [[«أَلْفَیْنَا»: یافته‌ایم .  دیده‌ایم .  از ماده (لفی) .  «لا یَعْقِلُونَ»: نمی‌فهمند .  درک نمی‌کنند . ]] 
• سوره‌ی بقرة: 170.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 26 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (75) : تبری جستن رهبران از پیروان در قیامت !

• إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذَابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ
• در آن هنگام که (رستاخیز فرا می‌رسد و پیروان سرگشته از رهبران گمراه‌کننده می‌خواهند که رستگارشان سازند و) رهبران از پیروان خود بیزاری می‌جویند (و نسبت به آنان اظهار ناشناسی و بیگانگی می‌کنند) و عذاب را مشاهده می‌نمایند, و روابط (و پیوندهای مودّت و محبّتی که در دنیا میانشان بود) گسیخته می‌گردد (و دستشان از همه جا کوتاه می‌شود) .  [
• [«تَبَرَّأَ»: بیزاری نمود .  «أُتُّبِعُوا»: پیروی شدند .  «إِتَّبَعُوا»: پیروی کردند .  «تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الأسْبَابُ»: پیوندها و روابطشان گسیخت .  «الأسْبَابُ»: جمع سَبَب, وسائل نجات . ]]
• سوره‌ی بقرة : 166.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 25 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (74) : آزمایش الهی ، قطعی است ، از خدا بخایم روسفید بیرون بیایم !

• وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ ۗ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ
• و قطعاً شما را با برخی از (امور همچون) ترس و گرسنگی و زیان مالی و جانی و کمبود میوه‌ها, آزمایش می‌کنیم, و مژده بده به بردباران . 
•  [[«لَنَبْلُوَنَّکُمْ»: بی‌گمان شما را می‌آزمائیم .  «الأَنفُسِ»: جانها .  کسان .  اشخاص . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 155.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 24 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (73) : امان از روزی ک آدم حق رو بدونه اما پا بذاره روی حق !

• الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَ إِنَّ فَرِیقًا مِنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ
•  آنان که بدیشان کتاب (آسمانی) داده‌ایم, او را (که محمّد نام و پیغمبر خاتم است, خوب) می‌شناسند, بدان گونه که پسران خود را می‌شناسند, و برخی از آنان بی‌گمان حق را (از جمله پیغمبری محمّد و قبلگی کعبه را) پنهان می‌دارند, در حالی که می‌دانند . 
•  [[«یَعرفونَهُ»: او را می‌شناسند .  از او آگاهی دارند .  مرجع ضمیر (هُ) پیغمبر (است (نگا: جاثیه / 23) .  «فَرِیق»: فرقه .  دسته .  گروه .  «وَ هُمْ یَعْلَمُونَ»: و حال آن که آنان می‌دانند . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 146.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 23 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (72) : بضی وختا کسی ک مخالف مطلبی هست ، خودِ خدا هم ک دلیل میاره طرف ، تسلیم نمیشه ؛ بضی وختا بحث ، وااااقعن بیفائده‌س !

• وَ لَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ آیَةٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ ۚ وَ مَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَ مَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ۚ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ إِنَّکَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِینَ
• و اگر هر نوع برهان و حجّتی برای آنان که کتاب بدیشان داده شده است (یعنی یهودیان و مسیحیان) بیاوری (و آن ادلّه و براهین را بر صدق تغییر قبله از بیت‌المقدّس به مسجدالحرام ارائه نمائی, تو را باور نمی‌دارند و) از قبله‌ی تو پیروی نمی‌نمایند, و تو (نیز که در پرتو وحی, قبله‌ی راستین ابراهیم را باز شناخته‌ای, دیگر) از قبله‌ی ایشان پیروی نخواهی کرد, و برخی از آنان هم از قبله‌ی برخی دیگر پیروی نمی‌نمایند (بلکه بر اثر تقلید کورکورانه, یهودیان به سوی مشرِق, و مسیحیان به جانب مغرب رو می‌کنند و آماده‌ی پذیرش دلیل و برهانی نیستند) و اگر از خواستها و آرزوهای ایشان پیروی کنی (و برای سازش با آنان رو به قبله‌ی ایشان شوی) بعد از آن که علم و دانائی به تو دست داده است (و به حقیقت امر آشنا گشته‌ای) در این صورت تو بی‌گمان از زمره‌ی ستمکاران خواهی بود (و حاشا که چنین کنی .  بلکه این اندرزی است برای مؤمنان که هرگز چنین نکنند, و کسی به خاطر کسی حق را رها نسازد و از باطل پیروی نکند) .  
• [[«آیَةٍ»: حجّت .  دلیل .  «مِن بَعْدِ مَا جَآءَکَ مِنَ الْعِلْمِ», پس از آن که توسّط وحی از باطل آگاهی یافته‌ای و حق برای تو روشن شده است . ]]
• سوره‌ی بقرة : 145.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 22 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (71) : اسلام ، ب همه‌ی انبیاء الهی احترام میذاره و توهین ب هیچیک رو تحمل نمی‌کنه.

• قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْنَا وَ مَا أُنْزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتِیَ مُوسَىٰ وَ عِیسَىٰ وَ مَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
• بگوئید: ایمان داریم به خدا و آنچه (به نام قرآن) بر ما نازل گشته, و آنچه بر ابراهیم, اسماعیل, اسحاق, یعقوب, و اسباط (یعنی نوادگان یعقوب) نازل شده است, و به آنچه برای موسی و عیسی آمده است, و به آنچه برای (همه‌ی) پیغمبران از طرف پروردگارشان آمده است .  میان هیچ یک از آنان جدائی نمی‌اندازیم (نه این که مثل یهودیان یا عیسویان, بعضیها را بپذیریم و بعضیها را نپذیریم .  بلکه همه‌ی پیغمبران را راهنمای بشریّت در عصر خود می‌دانیم و کتابهایشان را به طور اجمال می‌پذیریم) و ما تسلیم (فرمان) خدا هستیم .
•  [[«أَسْبَاطِ»: جمع سِبط, نوادگان .  قبائل .  در اینجا مراد از اسباط, قبائل دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل است که از نژاد یعقوب بودند (نگا: اعراف / 160) .  «لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ»: میان هیچ یک از آنان در این که پیغمبر بوده‌اند, فرقی نمی‌گذاریم .  جمله, حال برای ضمیر (نَا) در فعل (آمَنَّا) است .  «لَهُ»: مرجع ضمیر (ه) واژه (الله) است . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 136.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 21 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (70) : رو گردوندن از اسلام ، نشونه‌ی سفاهته !

• وَ مَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَ لَقَدِ اصْطَفَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا ۖ وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ 
• چه کسی از آئین ابراهیم رویگردان خواهد شد مگر آن (نادانی) که خود را خوار و کوچک داشته و (انسانیّت و عقل خویش را به بازیچه گیرد و ناچیز دارد؟) ما او را در این جهان برگزیدیم (و سمبل و رهبر دیگران کردیم) و او در جهان دیگر, از زمره‌ی شایستگان (مقرّب درگاه الهی) است . 
•  [[«یَرْغَبُ عَنْ .  .  . »: بیزار می‌شود .  دوری می‌گزیند .  «مِلَّةِ»: دین .  آئین .  «سَفِهَ»: سبک شمرد .  خوار داشت .  به بازیچه گرفت .  «نَفْسَ»: خود .  «إصْطَفَیْنَا»: برگزیدیم .  «إصْطَفَیْنَاهُ»: او را برای پیغمبری برگزیدیم .  «الصَّالِحِینَ»: شایستگان .  بایستگان . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 130.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 20 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (69) : هدف یهودیان و مسیحیان از اِعمال فشار بر مسلمین چیست ؟

• وَ لَنْ تَرْضَىٰ عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لَا نَصِیرٍ
•  یهودیان و مسیحیان هرگز از تو خوشنود نخواهند شد, مگر این که از آئین (تحریف شده و خواستهای نادرست) ایشان پیروی کنی .  بگو: تنها هدایت الهی هدایت است .  و اگر از خواستها و آرزوهای ایشان پیروی کنی, بعد از آن که علم و آگاهی یافته‌ای (و با دریافت وحی الهی, یقین و اطمینان به تو دست داده است), هیچ سرپرست و یاوری از جانب خدا برای تو نخواهد بود (و خدا تو را کمک و یاری نخواهد کرد) .
•  [[«مِلَّة‌َ»: دین .  «هُدَی»: هدایت .  رهنمود .  «مَالَکَ مِنَ اللهِ»: از سوی خدا برای تو نیست .  «وَلِیٍّ»: یاور .  مددکار .  در اینجا هر چند مخاطب مفرد و شخص رسول است, ولی در اصل خطاب متوجّه امّت محمّدی در هر عصر و زمانی است . ]] 
• 2:120
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 19 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (68) : چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند !

• وَ قَالَتِ الْیَهُودُ لَیْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَیْءٍ وَ قَالَتِ النَّصَارَىٰ لَیْسَتِ الْیَهُودُ عَلَىٰ شَیْءٍ وَ هُمْ یَتْلُونَ الْکِتَابَ ۗ کَذَٰلِکَ قَالَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ
• (جای شگفت است که آنان همان گونه که با اسلام دشمنی می‌ورزند, با یکدیگر نیز دشمنی دارند) و یهودیان می‌گویند: مسیحیان دارای حق و حقیقتی نبوده و بر چیزی بند نیستند, و مسیحیان نیز می‌گویند: یهودیان دارای حق و حقیقتی نبوده و بر چیزی بند نیستند .  در حالی که هر دو دسته کتاب می‌خوانند (و به گمان خود به کتابهای آسمانی خویش استدلال می‌جویند!) .  و افراد نادان (مشرکی که از تورات و انجیل بی‌خبرند) نیز سخنی همانند سخن آنان را می‌گویند .  پس خدا در روز قیامت میانشان درباره‌ی آنچه با یکدیگر اختلاف دارند, داوری خواهد کرد . 
•  [[«یَتْلُونَ»: می‌خوانند .  «قَالَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ»: مراد بت‌پرستان و مشرکان عرب است .  .  «یَحْکُمُ»: قضاوت و داوری می‌کند . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 113.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 18 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (67) : تا بی دین نشیم ، اونا راضی نمیشن ! همه‌ی دعواها سر همینه !

• وَدَّ کَثِیرٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُمْ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّىٰ یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
• بسیاری از اهل کتاب, از روی رشک و حسدی که در وجودشان ریشه دوانده است, آرزو دارند اگر بشود شما را بعد از پذیرش ایمان بازگردانند (به جانب کفر و به حال سابقی که داشتید!) با این که حقّانیّت (اسلام و درستی راهی که برگزیده‌اید, از روی خود کتابهای آسمانیشان) برایشان کاملاً روشن گشته است .  پس گذشت نمائید و چشم‌پوشی کنید تا خدا فرمان دهد (که در برابرشان چه کار کنید) .  بی‌گمان خداوند بر هر چیزی توانا است .  
• [[«وَدَّ»: دوست داشت .  آرزو کرد .  «کُفَّاراً»: حال ضمیر مفعولی (کُمْ) در (یَرُدُّونَکُم) یا مفعول دوم است .  «حَسَداً»: مفعولٌ‌له است .  «تَبَیَّنَ»: روشن گردید .  «أُعْفُوا»: عفو کنید و عقوبت نکنید .  «إصْفَحُوا»: ببخشید و سرزنش نکنید . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 109.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 17 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (66) : جادو ، خرافه نیست ، در عین حال ، خارج از حیطه‌ی خداوند هم نیست !

• وَ اتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیَاطِینُ عَلَىٰ مُلْکِ سُلَیْمَانَ ۖ وَ مَا کَفَرَ سُلَیْمَانُ وَ لَٰکِنَّ الشَّیَاطِینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ مَا أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ ۚ وَ مَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ یَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکْفُرْ ۖ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ ۚ وَ مَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَ یَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرُّهُمْ وَ لَا یَنْفَعُهُمْ ۚ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَ لَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ
• و [یهودیان] از آنچه شیاطین در زمان پادشاهی سلیمان [از علم سحر بر مردم می خواندند] پیروی کردند .  و [سلیمان دست به سحر نیالود تا کافر شود, بنابراین] سلیمان کافر نشد, ولی شیاطین که به مردم سحر می آموختند, کافر شدند .  و [نیز یهودیان] از آنچه بر دو فرشته هاروت و ماروت در شهر بابل نازل شد [پیروی کردند], و حال آنکه آن دو فرشته به هیچ کس نمی آموختند مگر آنکه می گفتند: ما فقط مایه آزمایشیم [و علم سحر را برای مبارزه با ساحران و باطل کردن سحرشان به تو تعلیم می دهیم], پس [با به کار گرفتن آن در مواردی که ممنوع و حرام است] کافر مشو .  اما آنان از آن دو فرشته مطالبی [از سحر] می آموختند که با آن میان مرد و همسرش جدایی می انداختند; در حالی که آنان به وسیله آن سحر جز به اذن خدا قدرت آسیب رساندن به کسی را نداشتند; و همواره چیزی را می آموختند که به آنان آسیب می رسانید و سودی نمی بخشید; و یقیناً [یهود] می دانستند که هر کس خریدار سحر باشد, در آخرت هیچ بهره ای ندارد .  و همانا بدچیزی است آنچه خود را به آن فروختند اگر معرفت می داشتند .
• سوره‌ی بقرة : 106.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 16 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (65) : فسق ، علت نپذیرفتن صدای اسلام است.

• وَ لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۖ وَ مَا یَکْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ
•  بی‌گمان ما آیه‌های روشنی (به وسیله‌ی جبرئیل بر قلب تو القاء کردیم و) برای تو فرستادیم (که جویندگان راه حق, در برابر آنها سرتعظیم فرود می‌آورند) و جز بیرون روندگان (از دائره‌ی قانون فطرت و دشمنان حق و حقیقت) کسی بدانها کفر نمی‌ورزد .  
• [[«آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ»: آیه‌های واضح و روشن .  «الْفَاسِقُونَ»: بیرون روندگان از ربقه شریعت(ربقه‌ی شریعت = رشته و رسنِ اطاعت از شریعت) .  کافران (نگا: آل‌عمران / 82 و 110, مائده / 47, توبه / 67, نور / 4 و 55, احقاف / 35, حشر / 19) . ]] 
• سوره‌ی بقرة : 99.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 15 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (64) : لعنتِ خدا بر اونایی ک حقیقت رو می‌بینن و زیر بارِ حقیقت نمیرن !

• وَ لَمَّا جَاءَهُمْ کِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَ کَانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْکَافِرِینَ
• و هنگامی که از طرف خداوند کتابی (به نام قرآن توسّط پیغمبر اسلام) به آنان رسید که تصدیق‌کننده‌ی چیزهائی (همچون توحید و اصول دین و مقاصد آن) بود که با خود (از تورات) داشتند, و (از روی تورات) آن را شناختند و (به صدق محتوایش) پی بردند, ولی (به سبب حسادت و عناد) بدان کفر ورزیدند (زیرا, پیغمبری آن را آورده بود که از بنی‌اسرائیل نبود .  گرچه) قبلاً (هنگامی که با مشرکان به جنگ و یا نزاع لفظی برمی‌خاستند, می‌گفتند که خدا ایشان را با فرستادن آخرین پیامبری که کتابشان بدان نوید داده است, یاری خواهد داد و) امید فتح و پیروزی بر کافران را داشتند .  پس لعنت خداوند بر کافران (چون ایشان) باد .  
• [[«کِتَابٌ»: مراد قرآن است .  «یَسْتَفْتِحُونَ»: طلب فتح و پیروزی می‌کردند .  «فَلَمَّا جَآءَهُم مَّا .  .  . »: مراد از (مَا) و ضمیر (هِ) در (کَفَرُوا بِهِ) محمّد است .  برخی مرجع آن دو را (کتاب) یعنی قرآن دانسته‌اند .  «عَرَفُوا»: شناختند .  آگاهی یافتند . ]]
• سوره‌ی بقرة: 89.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 14 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (63) : بعضیا هوادار مذهبی هستن ک موافق هواهای اونا باشه ، اگر نبود ، لامذهب میشن !

• وَ لَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَ قَفَّیْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَ آتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَ أَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَفَکُلَّمَا جَاءَکُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنْفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ فَفَرِیقًا کَذَّبْتُمْ وَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ 
• (ای گروه یهودیان! به یاد بیاورید آن گاه را که) ما به موسی کتاب (تورات) دادیم و در پی وی پیغمبرانی فرستادیم, و (از جمله‌ی آنان) به عیسی پسر مریم معجزه‌ها و دلائل روشن بخشیدیم و او را به وسیله‌ی روح‌القدس (که جبرئیل است) تأیید نمودیم و نیرویش دادیم .  آیا (جز این است که) هر زمان پیغمبری (از اینان) برخلاف میل و آرزوی نفس شما چیزی را آورد, گردن افراختید (و خود را بزرگتر از آن دانستید که از او پیروی کنید, و به این هم بسنده نکردید) بلکه عدّه‌ای را تکذیب نمودید و دروغگو خواندید, و جمعی را کشتید .  
• [[«قَفَّیْنَا»: پیاپی آوردیم .  به دنبال یکدیگر و پشت سر همدیگر آوردیم .  از ماده (قفو) است (نگا: مؤمنون / 44) .  «الْبَیِّنَاتِ»: معجزات روشن (نگا: آل‌عمران / 49) .  «أَیَّدْنَاهُ»: او را تقویت و تأیید کردیم .  از ماده (أیْد) به معنی قوّت و قدرت .  «لا تَهْوِی»: نمی‌خواست .  دوست نمی‌داشت .  «إسْتَکْبَرْتُمْ»: بزرگی فروختید .  خویشتن را بزرگتر از آن دیدید که حق را بپذیرید و در برابر آن کرنش کنید .  «فَرِیقاً»: دسته‌ای .  گروهی .  مفعول مقدّم برای افعال (کَذَّبْتُمْ) و (تَقْتُلُونَ) است . ]] 
• سوره‌ی بقرة: 87.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 13 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (62) : خدا قوم و خویشی‌ای با کسی نداره !

• وَ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
• می‌گویند: (هر چند هم گناهکار باشیم) آتش جز چند روز معدودی گریبانگیرمان نمی‌گردد! بگو: آیا از جانب خدا پیمان گرفته‌اید و (چون) خدا هرگز خلاف وعده‌اش عمل نمی‌نماید (اطمینان یافته‌اید)؟ یا این که چیزی به خدا نسبت می‌دهید که از آن بی‌خبرید (و دروغی بیش نیست)؟
• [[«لَن تَمَسَّنَا»: هرگز به ما نمی‌رسد .  «أَیَّاماً مَّعْدُودَةً»: چند روز قابل شمار .  مدّت کمی . ]]
• They have said, "Hell fire will never harm us except for just a few days . " (Muhammad), ask them, "Have you made such agreements with God Who never breaks any of His agreements or you just ascribe to Him that which you do not know
• سوره‌ی بقرة : 80.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 12 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (61) : بضی وختا دلِ ما آدما ، سنگ ک هیچ ، از سنگم سخت‌تر میشه !

• ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَ إِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚ وَ إِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَ إِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ ۗ وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
• پس از آن, دلهای شما سخت شد, همچون سنگ یا سخت‌تر از سنگ .  و پاره‌ای از سنگها است که از آن نهرها می‌جوشد, و پاره‌ای از آنها است که می‌شکافد و آب از آن بیرون می‌آید, و پاره‌ای از آنها است که از ترس خدا فرو می‌ریزد .  و خدا از آنچه می‌کنید بی‌خبر نیست .  
• [[«قَسَتْ»: سخت شد .  «الْحِجَارَةِ»: سنگ .  «أَشَدُ قَسْوَةً»: سفت‌تر و سخت‌تر .  واژه (أَشَدُّ) مرفوع است چون عطف بر (کَالْحِجَارَةِ) است که در محلّ رفع است; زیرا خبر (هِیَ) است .  (قَسْوَةً) منصوب است چون تمییز است .  «لَمَا» در هر سه مورد آیه, از لام تأکید و مای موصول فراهم آمده است و (مَا) مرفوع است چون خبر (إِنَّ) است .  «یَشَّقَّقُ»: از هم شکافته می‌شود .  از باب تفعّل است . ]]
•  Thereafter, your hearts turned as hard as rocks or even harder for some rocks give way to the streams to flow .  Water comes out of some rocks when they are torn apart and others tumble down in awe before God .  God does not ignore what you do
•   سوره‌ی بقرة : 74.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 11 از قرآن ، به خط عثمان طه است.

در محضر قرآن (60) : آیا پیروان همه‌ی ادیان ، اهل نجات هستند ؟

• إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ
• کسانی که ایمان داشتند (پیش از این به پیغمبران, و آنان که به محمّد باور دارند) و یهودیان, و مسیحیان, و ستاره‌پرستان و فرشته‌پرستان, هر که به خدا و روز قیامت ایمان داشته و کردار نیک انجام داده باشد, چنین افرادی پاداششان در پیشگاه خدا محفوظ بوده و ترسی بر آنان نیست و غم و اندوهی بدیشان دست نخواهد داد .  
• [[«الَّذِینَ هَادُوا»: کسانی که یهودی شده‌اند .  مراد یهودیان و پیروان موسی است .  «النَّصَارَی»: مسیحیان .  «الصَّابِئِینَ»: ستاره‌پرستان .  خورشیدپرستان .  آنان که از هر دین و آئینی قسمتی را برگرفته‌اند .  این آیه بیانگر رستگاری همه این گروهها نیست .  بلکه می‌رساند که ایمان در انحصار نژاد و گروه خاصّی نمی‌باشد .  هر که دین اسلام را بپذیرد و اوامر و نواهی آن را مراعات دارد, اهل نجات است (نگا: نساء / 150 و 151, أنفال / 38, بیّنه / 6) . ]]
• However, those who have become believers (the Muslims), and the Jews, the Christians and the Sabaeans who believe in God and the Day of Judgment and strive righteously will receive their reward from the Lord and will have nothing to fear nor will they be grieved 
• سوره‌ی بقره :62.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 10 از قرآن ، به خط عثمان طه است. 
• نکته‌ی تفسیری (از تفسیر نمونه ؛ ذیل همین آیه) : 

آیا پیروان همه‌ی ادیان اهل نجات هستند ؟ 

ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﺁﻳﻪ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺻﻠﺢ ﻛﻞ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻟﺎﺯم ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﺭﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﺷﻮﻧﺪ، ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﻫﻨﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ.

ﭘﺎﺳﺦ: ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ 85 ﺳﻮﺭﻩ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻭَ ﻣَﻦْ ﻳَﺒْﺘَﻎِ ﻏَﻴْﺮَ ﺍﻟْﺈِﺳْﻠﺎمِ ﺩِﻳﻨﺎً ﻓَﻠَﻦْ ﻳُﻘْﺒَﻞَ ﻣِﻨْﻪُ:" ﻫﺮ ﻛﺲ ﺩﻳﻨﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎم ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ".

ﺑﻌﻠﺎﻭﻩ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺕ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﺭﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﻮﻕ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﻀﺎﺩ ﺻﺮﻳﺢ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻌﻨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺁﻳﻪ ﺭﻓﺖ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ.

1- ﺍﮔﺮ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺹ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻣﺜﻠﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ 68 ﺳﻮﺭﻩ ﻣﺎﺋﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻗُﻞْ ﻳﺎ ﺃَﻫْﻞَ ﺍﻟْﻜِﺘﺎﺏِ ﻟَﺴْﺘُﻢْ ﻋَﻠﻰ ﺷَﻰْ ءٍ ﺣَﺘَّﻰ ﺗُﻘِﻴﻤُﻮﺍ ﺍﻟﺘَّﻮْﺭﺍﺓَ ﻭَ ﺍﻟْﺈِﻧْﺠِﻴﻞَ ﻭَ ﻣﺎ ﺃُﻧْﺰِﻝَ ﺇِﻟَﻴْﻜُﻢْ ﻣِﻦْ ﺭَﺑِّﻜُﻢْ:

" ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺯﺷﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ" (ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺹ ﻛﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ).

2- ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺳﻠﺎم ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩﻩ، ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﻠﺎم ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﻴﺎﻛﺎﻥ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟، ﺁﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪم ﺩﺭﻙ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ؟

ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻳﻪ ﻓﻮﻕ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﻠﺎم ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻫﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺟﺎﻯ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.

ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺴﻴﺢ، ﺍﻫﻞ ﻧﺠﺎﺗﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم.

در محضر قرآن (59) : بنی اسرائیل ، اسب پیشکشی را هم دندان شمردند ! اسب از آنها گرفته شد !

• وَ إِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَنْ نَصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَ قِثَّائِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَکُمْ مَا سَأَلْتُمْ ۗ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ وَ بَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ۗ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُوا یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِکَ بِمَا عَصَوْا وَ کَانُوا یَعْتَدُونَ
• و (به یاد آورید) آن گاه را که گفتید: ای موسی! ما بر یک خوراک (ترنجبین و بلدرچین) شکیبائی نداریم .  از خدای خود بخواه که برای ما آنچه را زمین از سبزی و خیار و گندم و سیر و عدس و پیاز می‌رویاند, بیرون آورد .  موسی گفت: آیا برآنید که چیز پست‌تر را جانشین چیز بهتر سازید؟ پس (از سرزمین سیناء) به شهری (از شهرها) فرود آیید که در آنجا آنچه را خواسته‌اید خواهید یافت, و (به سبب این غرور و سرمستی و سرکشی) گرفتار خواری و تنگدستی شدند و در خور خشم خدا گردیدند .  این هم بدان علّت بود که به آیات خدا بی‌باور شدند و پیغمبران را بدون سبب و تنها به انگیزه‌ی مخالفت با حق می‌کشتند .  این (تکفیر آیات و کشتن پیامبران, بر اثر تکرار گناهان و غرق شدن در معاصی بود که بدیشان جرأت داده بود که) سرکشی کنند و به تجاوز و تعدّی دست یازند .  
• [[«أُدْعُ»: فراخوان .  «بَقْلِ»: سبزیجات .  از قبیل: نعناع و کرفس و تره .  «قِثَّآء»: خیار .  خیار چنبر .  «فُوم»: سیر .  «بَصَل»: پیاز .  «أَدْنَی»: ناچیز .  «خَیْرٌ»: خوب .  «مِصْراً»: شهری .  «الْمَسْکَنَةُ»: خواری و بیچارگی .  «بَآءُوا»: برگشتند .  «بَآءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللهِ»: خشم خدا را با خود آوردند .  مورد خشم خدا قرار گرفتند .  «عَصَوْا»: سرپیچی کردند . ]]
• When you demanded Moses to provide you with a variety of food, saying, "We no longer have patience with only one kind of food, ask your Lord to grow green herbs, cucumbers, corn, lentils, and onions for us," Moses replied, "Would you change what is good for what is worse? Go to any town and you will get what you want . " Despised and afflicted with destitution, they brought the wrath of God back upon themselves, for they denied the evidence (of the existence of God) and murdered His Prophets without reason; they were disobedient transgressors 
• سوره‌ی بقره : 61.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 9 از قرآن ، به خط عثمان طه است. 

در محضر قرآن (58) : گاه اگه لازم بشه ب دستور ولیّ خدا ، آدم باید خودکشی هم بکنه.

• وَ إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ عِنْدَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
• و زمانی را که موسی به قوم خود گفت: «ای قوم من! شما با انتخاب گوساله (برای پرستش) به خود ستم کردید! پس توبه کنید؛ و به سوی خالق خود باز گردید! و خود را [=یکدیگر را] به قتل برسانید! این کار، برای شما در پیشگاه پروردگارتان بهتر است.» سپس خداوند توبه شما را پذیرفت؛ زیرا که او توبه‌پذیر و رحیم است.
• Moses said to his people, "My people, you have done wrong to yourselves by worshipping the calf .  Seek pardon from your Lord and slay yourselves . " He told them that it would be best for them in the sight of their Lord, Who would forgive them, for He is All-forgiving and All-merciful
• سوره‌ی بقره : 54.
• این آیه ، آیه‌ی منتخب از صفحه‌ی 8 از قرآن ، به خط عثمان طه است.